Heel veel emmertjes water halen...
Door: Jennifer Peeters
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
27 November 2012 | Zambia, Mpongwe
Het is al enige tijd geleden dat ik een verhaal heb geschreven. Het feit dat er tijdelijk geen internet was, heeft hieraan bijgedragen. Ik heb nu echter zelf een usb stick gekocht en op die manier kan ik internetten, ook thuis. Wel prijzig, dus ik ga het niet overdreven veel gebruiken.
Enkele verhalen geleden vertelde ik jullie over de dag dat er geen elektriciteit was. Dit verhaal gaat niet veel verschillen. Vorige week meldde ZESCO dat er die zaterdag geen elektriciteit zou zijn van 8 uur in de morgen tot 6 uur in de avond. Oké, prima, daar kunnen we rekening mee houden. Geen stroom betekent hier trouwens ook geen water. Dus alle gezinnen in Mpongwe waren vroeg uit de veren om elke emmer, fles of teil met water te vullen.
De dag kabbelde voort, er was genoeg ander werk te doen. Die middag had ik een vergadering met de jongerengroep welke de meest effectieve was tot nu toe. Erg mooi om te zien hoe de jongeren zich willen inzetten om hun project te verbeteren.
De klok sloeg 6 uur in de avond, het begon al langzaam donker te worden. Ik keek eens rond in de buurt na een half uurtje, maar nergens was nog licht te bekennen. Het lag dus niet aan ons huis. Het eten werd klaargemaakt en nadat rond een uur of acht nog geen licht brandde, begon toch een beetje de frustratie op te treden. Niet vanwege de elektriciteit, maar vanwege het water. Ook dat was er de hele dag niet geweest en het water raakte op. In een huishouden met zes personen wordt er heel wat water gebruikt, al probeer je op alles te bezuinigen. Opletten als je doucht, niet teveel water gebruiken als je de handen wast en het buitentoilet gebruiken als er in de stortbak van het toilet binnen geen water meer zit.
Toen het bedtijd was, waren beiden nog niet teruggekeerd. Na een korte nacht (regen!!) was het wederom vroeg dag en met alle goede moed switchte ik de schakelaar van de verlichting om..............niks! De kraan misschien? Helaas! Dat betekende dus uit bed en alle flessen, emmers en teilen in de kruiwagen en op naar de waterpomp. Er zijn er diverse in Mpongwe en waarschijnlijk was het bij iedere pomp net zo druk. Je zag mensen met emmers op een fiets, hoofd of in de hand. Dat ik als muzungu meedeed, was toch wel even wennen voor mijn medebevolking hier. Al helemaal toen ik twee keer ging en de eerste keer 10 liter droeg en de tweede keer 10 liter op mijn hoofd zette. Voor mij is het water uit een waterpomp niet erg gezond om te drinken, maar op dit moment had ik weinig keus. Na 27 uur zonder elektriciteit keerde deze terug. Het water liet uiteindelijk 30 uur op zich wachten voordat het terugkwam. Echter, maar voor een half uur, daarna moesten we wederom drie uur wachten op het kostbare water.
Ik hoop dat dit verhaal jullie aan het denken zet. Mensen in Europa, en de vooral de rijke landen, hebben altijd toegang tot internet, water en elektriciteit. Er komt gezond, schoon water uit de kraan. Het licht brandt altijd. Informatie heb je binnen een fractie van een seconde opgezocht dankzij Google. Kunnen jullie leven zoals mij? Drie weken geen internet, 27 uur geen elektriciteit en 30 uur geen water? Voor velen weet ik het antwoord al: NEE.
Waarom niet? Omdat westerlingen verwend zijn. Zij zijn diegenen die met schoon water de wc doorspoelen, niet zonder televisie of magnetron kunnen en internet als een eerste levensbehoefte zien. Kort gezegd: waterverspillers en stroomvreters.
Dus, mocht je weer eens naar het toilet gaan en doorspoelen, denk dan eens aan mij. Hoe het is om zonder water te zitten en dus naar een andersoortige wc te moeten gaan. Hoe het is om dagelijks, niet geheel schoon water te drinken. Waar een televisie een luxe is en een magnetron zonde van de stroomunits. Internet een uitzondering en iets heel speciaals. Kennis wordt hier nog overgedragen van vader op zoon, moeder op dochter, van vriend tot vriend.
Dankzij Zambia en haar mensen weet ik eindelijk waar het leven echt om gaat, iets wat Nederland mij niet heeft laten zien. Het klinkt misschien raar, maar ik ben dan ook heel blij volgend jaar het arme Nederland voor het rijke Zambia te verruilen. Dus als je dan toch aan mij denkt, weet dan dat ik hier duizend maal gelukkiger ben dan in het verwende, waterverspillende, stroomvretende, klagende Nederland.
Liefs vanuit mijn thuis,
Jennifer
PS. Foto's van de kinderen in de buurt, Lake Kashiba met mijn vriendjes en van een kameleon en het begin van het regenseizoen! (kopieer de hele link):
https://picasaweb.google.com/103848838878531685551/Zambia201202?authkey=Gv1sRgCNvWv7q3kID0qwE
Enkele verhalen geleden vertelde ik jullie over de dag dat er geen elektriciteit was. Dit verhaal gaat niet veel verschillen. Vorige week meldde ZESCO dat er die zaterdag geen elektriciteit zou zijn van 8 uur in de morgen tot 6 uur in de avond. Oké, prima, daar kunnen we rekening mee houden. Geen stroom betekent hier trouwens ook geen water. Dus alle gezinnen in Mpongwe waren vroeg uit de veren om elke emmer, fles of teil met water te vullen.
De dag kabbelde voort, er was genoeg ander werk te doen. Die middag had ik een vergadering met de jongerengroep welke de meest effectieve was tot nu toe. Erg mooi om te zien hoe de jongeren zich willen inzetten om hun project te verbeteren.
De klok sloeg 6 uur in de avond, het begon al langzaam donker te worden. Ik keek eens rond in de buurt na een half uurtje, maar nergens was nog licht te bekennen. Het lag dus niet aan ons huis. Het eten werd klaargemaakt en nadat rond een uur of acht nog geen licht brandde, begon toch een beetje de frustratie op te treden. Niet vanwege de elektriciteit, maar vanwege het water. Ook dat was er de hele dag niet geweest en het water raakte op. In een huishouden met zes personen wordt er heel wat water gebruikt, al probeer je op alles te bezuinigen. Opletten als je doucht, niet teveel water gebruiken als je de handen wast en het buitentoilet gebruiken als er in de stortbak van het toilet binnen geen water meer zit.
Toen het bedtijd was, waren beiden nog niet teruggekeerd. Na een korte nacht (regen!!) was het wederom vroeg dag en met alle goede moed switchte ik de schakelaar van de verlichting om..............niks! De kraan misschien? Helaas! Dat betekende dus uit bed en alle flessen, emmers en teilen in de kruiwagen en op naar de waterpomp. Er zijn er diverse in Mpongwe en waarschijnlijk was het bij iedere pomp net zo druk. Je zag mensen met emmers op een fiets, hoofd of in de hand. Dat ik als muzungu meedeed, was toch wel even wennen voor mijn medebevolking hier. Al helemaal toen ik twee keer ging en de eerste keer 10 liter droeg en de tweede keer 10 liter op mijn hoofd zette. Voor mij is het water uit een waterpomp niet erg gezond om te drinken, maar op dit moment had ik weinig keus. Na 27 uur zonder elektriciteit keerde deze terug. Het water liet uiteindelijk 30 uur op zich wachten voordat het terugkwam. Echter, maar voor een half uur, daarna moesten we wederom drie uur wachten op het kostbare water.
Ik hoop dat dit verhaal jullie aan het denken zet. Mensen in Europa, en de vooral de rijke landen, hebben altijd toegang tot internet, water en elektriciteit. Er komt gezond, schoon water uit de kraan. Het licht brandt altijd. Informatie heb je binnen een fractie van een seconde opgezocht dankzij Google. Kunnen jullie leven zoals mij? Drie weken geen internet, 27 uur geen elektriciteit en 30 uur geen water? Voor velen weet ik het antwoord al: NEE.
Waarom niet? Omdat westerlingen verwend zijn. Zij zijn diegenen die met schoon water de wc doorspoelen, niet zonder televisie of magnetron kunnen en internet als een eerste levensbehoefte zien. Kort gezegd: waterverspillers en stroomvreters.
Dus, mocht je weer eens naar het toilet gaan en doorspoelen, denk dan eens aan mij. Hoe het is om zonder water te zitten en dus naar een andersoortige wc te moeten gaan. Hoe het is om dagelijks, niet geheel schoon water te drinken. Waar een televisie een luxe is en een magnetron zonde van de stroomunits. Internet een uitzondering en iets heel speciaals. Kennis wordt hier nog overgedragen van vader op zoon, moeder op dochter, van vriend tot vriend.
Dankzij Zambia en haar mensen weet ik eindelijk waar het leven echt om gaat, iets wat Nederland mij niet heeft laten zien. Het klinkt misschien raar, maar ik ben dan ook heel blij volgend jaar het arme Nederland voor het rijke Zambia te verruilen. Dus als je dan toch aan mij denkt, weet dan dat ik hier duizend maal gelukkiger ben dan in het verwende, waterverspillende, stroomvretende, klagende Nederland.
Liefs vanuit mijn thuis,
Jennifer
PS. Foto's van de kinderen in de buurt, Lake Kashiba met mijn vriendjes en van een kameleon en het begin van het regenseizoen! (kopieer de hele link):
https://picasaweb.google.com/103848838878531685551/Zambia201202?authkey=Gv1sRgCNvWv7q3kID0qwE
-
27 November 2012 - 12:57
Aniek:
Ja, laten we weer even standaard beginnen. Mooi gedaan lief vriendinnetje.
Jou droom is ieders nachtmerrie hier. Maar zoals we vaker hebben gezegd: Wat je niet hebt, kun je niet gebruiken en ook daar wen je aan!!
Hoewel ik me in het medialoze Zambia ook heb thuis gevoeld en lekker mijn rust kon krijgen, wordt ik hier weer vol geduwd met al die elektrische apparaten. En ja, wat ik heb gebruik ik, dus ook de media, elektriciteit en het schone water.
Maar wat verlang ik toch weer naar de rust, de bomen, de wind, de maan en de zon. De glimlach van de mens en een oprechte groet. Even terug naar de basis en terug naar de rijkdom die hier ver te zoeken is!
Op naar volgend jaar!
Dikke kus en blijf genieten!
xxxx -
27 November 2012 - 13:06
Jolanda:
Ha leef mupke!
Weer sjoon gesjreve!
Dink desse geliek hubs, de meiste minse hiej zooie absoluut neet op dea manier kinne leave.
Ich weit auch neet of ich det zo lang zal kinne. Ich weit det es ich dich kom opzeuke, det t derbiej heurt det der veul dinger neet zeen, die der hiej waal zeen. Mer det is neet erg, dao kan ich dan good zonger... Veur een tiedje :P haha! Ich weit neet of ich t zo vol zooi kinne haoje wie dich heur!
En idd, puur omdet ich t bin gewind, om alles te hubbe. We weite hiej neet waat we zooie kinne missen, dus gebroeke ver t auch geweun.
En, t neet hubbe van bepaalde westerse dinger, maakt het leave zeker weite een stuk rijker.
Ich zeen nao dea rijkdom oet, wanneer det ich dich met Fieke kom opzeuke! Nog mer 2,5 maond!! :D jeeeej!! :)
Dieke kus! -
27 November 2012 - 19:30
Carien En Fam:
heey Jennifer..
Helemaal gelijk heb je..wij zijn veel te verwend..maar ja..ik zou best ook wel eens 10 liter water willen gaan halen..maar hier komt het toch gewoon uit de kraan??
En doe je daar ook wel eens rennen Jennifer, zoals je hier deed? Of wat doe je voor je conditie op peil te houden..
Groetjes en suc6 meid met alles daarginds..
-
27 November 2012 - 20:36
Marian:
Ha Jennifer,
Ja, vanuit jouw perspectief gekeken heb je natuurlijk heel erg gelijk en zijn wij in Nederland super verwend. In nederland zelf zijn natuurlijk ook heel veel verschillen! Wij leven echter hier en hoeven niet bezig te zijn met het verwerven van stroom of water. Als het water hier een dag af is, balen we en vullen we ook flessen of ketels. Eerlijk gezegd ben ik daar heel erg tevreden mee. Geluk, rust en liefde vind je waar het voor jou is. Voor de een is dat hier en voor jou in Zambia. Ik ben heel blij voor je dat jij hetgeen je zoekt, gevonden is in Zambia. In de wijze waarop ze daar leven, wonen, werken en in de mensen. Ik gun het je. Toch hoop ik dat je zo nu en dan ook terug kunt denken aan dingen die hier fijn zijn of waren zoals de mensen die hier wonen, zaken die hier goed geregeld zijn, familie, vrienden en vriendinnen? -
28 November 2012 - 14:36
Mieke:
Hoi Jennifer,
Volgens mij hoef je je conditie niet meer te verbeteren door te hardlopen. Die conditie krijg je wel als je met zoveel liter water sjouwt.
Ik denk nog vaak aan jou onder het hardlopen bij "onze" Maas.
Wat je schrijft, is natuurlijk waar. We zijn hier vreselijk verwend. Ik zou best enkele dagen zonder internet, t.v., telefoon kunnen, maar mijn dagelijkse bad (om te ontspannen) is me heilig.Dus vanavond, in bad, zal ik de kraan eerder dicht draaien en aan jou denken.
Groetjes,
Mieke -
03 December 2012 - 23:04
Sas:
Ha mevrouw! Sorry voor mijn late reactie, maar ja ons drukke leven gaat natuurlijk toch gewoon door. En dat komt omdat wij dat zo gewend zijn, we zijn er in opgegroeid en ja ook ik doe daar aan mee. Ook omdat ik dat wil. Want dat wij het goed hebben, realiseer ik me ook. Maar de mensen in Zambia vinden dat waarschijnlijk ook; zij kennen onze wereld niet en wij die van hun niet. En ik hoop maar dat zij net zo genieten als wij. Want daar gaat het om; van elke dag een feestje van maken, ieder op z'n eigen manier natuurlijk. En jij vond dat je meer kunt genieten in Zambia, en ik hoop en volgens mij is dat ook zo, doe je dat ook. Dan ben jij op je plaats en ik ook. Mooi toch?! Waar ik wel eens een avond over met je zou willen bomen is, hoe is het zo gekomen dat we in Europa zo geindustrialiseerd zijn en in Zambia niet? Hoe kan dat? Hoe is dat ooit zo gekomen? Ik vind dat een mega interessante vraag. Misschien komen we daar ooit nog wel eens uit.
Voor nu heel veel groetjes en liefs uit NL waar het vandaag gesneeuwd heeft!!! Woensdag is het alweer 5 december, ik kan me voorstellen dat dat nu helemaal aan jou voorbij gaat. Tot gauw, in ieder geval via de mail!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
