Bruiloft, begraafplaats en voetbalveld in Zambia!
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
07 Augustus 2012 | Zambia, Mpongwe
Op 28 juli stond de bruiloft van Chipa’s broer Kaombe met zijn Patricia op de planning. Ik hoorde in de line up te staan, maar mocht uiteindelijk van de zijkant toekijken. Ze vonden het geen doen voor mij om al die dansjes in één week te leren en daarnaast moest er nog een jurk gemaakt worden. Ik vond het helemaal niet erg haha! Ik heb het die dag dan ook gehouden bij foto’s en filmpjes maken.
Niets begint hier op tijd, dus ook de bruiloft niet. Na twee uur wachten was het dan eindelijk zover. De kinderen en volwassenen deden hun dansen, er werd vanalles in het Bemba verteld en de bruid mocht vooral niet lachen, tenminste dit deed ze in elk geval niet. Zij keek dan ook vaak omlaag, want er kwam af en toe een grappig stuk langs waar alle Zambianen om moesten lachen.
Aan het eind waagden de muzungus en ik ons dan toch ook op de dansvloer (ofja, het gras). De Zambianen vonden dit natuurlijk fantastisch en algauw werd ik omringd door onbekenden, kinderen en vrienden.
Na de bruiloft gingen de genodigden mee naar het huis van de Kalima’s. De andere muzungus zaten binnen, ik zat, stond en danste buiten met mijn Zambianen. Na een tijdje was ik nog het enige witje vlekje tussen de zwarte menigte. Ik kreeg geen kans om te zitten, want dan moest er wel weer iemand met mij praten, dansen of lachen. Toen de avond op zijn eind liep, was ik nog de enige nuchtere en beeld jullie zelf maar in hoe enkele Zambianen er aan toe waren...
Wat die avond en de dagen erna diverse keren ter sprake kwam, was de volgende bruiloft. Welke? Die van ondergetekende! Ik reageerde elke keren lacherig met: ‘Dat duurt nog wel even’. Vele vrienden en bekenden vinden echter dat er serieus over gepraat dient te worden. Zo zijn er vrienden die al een maand uitzoeken waarin het plaats dient te nemen, wie er ‘flowergirl’ mag zijn, wie er in de line up komen en hoe de hele toestand eruit komt te zien. Chipa en ik reageren beide nog afwachtend, lacherig en niet serieus. ‘Ja, ja, dat komt wel, maar nu nog niet’.
Op 4 juni kreeg ik het bericht dat mijn grote Zambiaanse broer was overleden. Iets meer dan een jaar na het overlijden van mijn vader kwam dit nieuws dan ook als een grote schok. Ongeloof overheerste. Ik beloofde mijzelf om bij terugkomst in Mpongwe zijn graf te bezoeken. Chipa stelde op een gegeven moment voor om te gaan en wilde iets later niet meer gaan. Tot hij filmpjes en foto’s van Bishop zag... Op naar het graf van mijn grote broer. En daar was het dan, een hoge hoop zand, verdorde bloemen (al uitzonderlijk, want dat mag niet volgens het geloof want zijn familie aanhangt) en een bordje met zijn naam, geboorte- en sterfdatum. Confronterend, maar ook rustgevend. Lieve Brandon, je bent en blijft in mijn hart!
Maandag bezocht ik een begrafenis. Ik kwam op de begraafplaats aan waar nog enkele vrienden van mij het graf aan het graven waren. Erg apart om dat een keer te zien. Al snel genoeg kwamen de mensen en dus ook de kist. Deze werd met behulp van een tiental Zambianen in het graf gezet, waarna er eerst een laag zand volgt en dan een laag cement. Dit cement moesten ze nog maken, dus dat duurde even. Daarna volgde weer een laag zand, tot er een grote berg ontstaat. Familie, vrienden en kennissen zetten hier in kleine groepjes bloemen op. Er volgt nog een laatste gebed en langzaam vertrekt iedereen. Niet mijn eerste begrafenis hier, maar telkens erg bijzonder om mee te maken.
Afgelopen zondag bezocht ik voor de tweede keer het voetbalteam dat Chipa en zijn vrienden aanhangen. Opgericht door Simon en Sofie en nog steeds actief. De voetbalvelden zijn hier prachtig aangelegd en worden goed onderhouden. Een prachtig groen veld, geheel egaal en twee schitterende goals. Twee teams in prachtige tenues die het mooiste voetbal spelen dat ik ooit heb gezien. Ja, ik ben al helemaal fan van de toekomstige spelers van Chipolopolo.
Veel liefs vanuit het geweldige Mpongwe,
Jennifer
PS. Mijn Zambiaanse telefoonnummer is het volgende: 00260966153768.
En, kaartjes en tekeningen mogen altijd:
GCMF Guesthouse
Jennifer Peeters
P.O. Box 14
Mpongwe
Zambia
Niets begint hier op tijd, dus ook de bruiloft niet. Na twee uur wachten was het dan eindelijk zover. De kinderen en volwassenen deden hun dansen, er werd vanalles in het Bemba verteld en de bruid mocht vooral niet lachen, tenminste dit deed ze in elk geval niet. Zij keek dan ook vaak omlaag, want er kwam af en toe een grappig stuk langs waar alle Zambianen om moesten lachen.
Aan het eind waagden de muzungus en ik ons dan toch ook op de dansvloer (ofja, het gras). De Zambianen vonden dit natuurlijk fantastisch en algauw werd ik omringd door onbekenden, kinderen en vrienden.
Na de bruiloft gingen de genodigden mee naar het huis van de Kalima’s. De andere muzungus zaten binnen, ik zat, stond en danste buiten met mijn Zambianen. Na een tijdje was ik nog het enige witje vlekje tussen de zwarte menigte. Ik kreeg geen kans om te zitten, want dan moest er wel weer iemand met mij praten, dansen of lachen. Toen de avond op zijn eind liep, was ik nog de enige nuchtere en beeld jullie zelf maar in hoe enkele Zambianen er aan toe waren...
Wat die avond en de dagen erna diverse keren ter sprake kwam, was de volgende bruiloft. Welke? Die van ondergetekende! Ik reageerde elke keren lacherig met: ‘Dat duurt nog wel even’. Vele vrienden en bekenden vinden echter dat er serieus over gepraat dient te worden. Zo zijn er vrienden die al een maand uitzoeken waarin het plaats dient te nemen, wie er ‘flowergirl’ mag zijn, wie er in de line up komen en hoe de hele toestand eruit komt te zien. Chipa en ik reageren beide nog afwachtend, lacherig en niet serieus. ‘Ja, ja, dat komt wel, maar nu nog niet’.
Op 4 juni kreeg ik het bericht dat mijn grote Zambiaanse broer was overleden. Iets meer dan een jaar na het overlijden van mijn vader kwam dit nieuws dan ook als een grote schok. Ongeloof overheerste. Ik beloofde mijzelf om bij terugkomst in Mpongwe zijn graf te bezoeken. Chipa stelde op een gegeven moment voor om te gaan en wilde iets later niet meer gaan. Tot hij filmpjes en foto’s van Bishop zag... Op naar het graf van mijn grote broer. En daar was het dan, een hoge hoop zand, verdorde bloemen (al uitzonderlijk, want dat mag niet volgens het geloof want zijn familie aanhangt) en een bordje met zijn naam, geboorte- en sterfdatum. Confronterend, maar ook rustgevend. Lieve Brandon, je bent en blijft in mijn hart!
Maandag bezocht ik een begrafenis. Ik kwam op de begraafplaats aan waar nog enkele vrienden van mij het graf aan het graven waren. Erg apart om dat een keer te zien. Al snel genoeg kwamen de mensen en dus ook de kist. Deze werd met behulp van een tiental Zambianen in het graf gezet, waarna er eerst een laag zand volgt en dan een laag cement. Dit cement moesten ze nog maken, dus dat duurde even. Daarna volgde weer een laag zand, tot er een grote berg ontstaat. Familie, vrienden en kennissen zetten hier in kleine groepjes bloemen op. Er volgt nog een laatste gebed en langzaam vertrekt iedereen. Niet mijn eerste begrafenis hier, maar telkens erg bijzonder om mee te maken.
Afgelopen zondag bezocht ik voor de tweede keer het voetbalteam dat Chipa en zijn vrienden aanhangen. Opgericht door Simon en Sofie en nog steeds actief. De voetbalvelden zijn hier prachtig aangelegd en worden goed onderhouden. Een prachtig groen veld, geheel egaal en twee schitterende goals. Twee teams in prachtige tenues die het mooiste voetbal spelen dat ik ooit heb gezien. Ja, ik ben al helemaal fan van de toekomstige spelers van Chipolopolo.
Veel liefs vanuit het geweldige Mpongwe,
Jennifer
PS. Mijn Zambiaanse telefoonnummer is het volgende: 00260966153768.
En, kaartjes en tekeningen mogen altijd:
GCMF Guesthouse
Jennifer Peeters
P.O. Box 14
Mpongwe
Zambia
-
07 Augustus 2012 - 09:54
Dennis:
Wedstrijdje VV Baarlo - FC Mpongwe? :) -
07 Augustus 2012 - 10:14
Iris Duba:
Hee lieve Jenn,
Weer een berichtje uit jou Zambia! Wat ontzetend goed dat alles goed gaat tussen jullie, nu had ik ook niet anders verwacht! En foto's, dat maakt het helemaal af!
Wat moet het ontzettend dubbel zijn, een bruiloft en een begraafplaats!
Hoe dan ook, jullie halen kracht uit elkaar, en dat vind ik enorm mooi om te lezen. Het is niet altijd makkelijk dingen die je daar meemaakt, mensen zullen dat hier dan ook vaak niet begrijpen, gelukkig heb je elkaar dan nog!
Meis, ik blijf je volgen! Steeds uitkijken naar een nieuw verhaal van je in jou zambia, ons afrika, dat maakt de tijd misschien wat sneller voorbij gaan!
Heel veel succes en liefde toegewenst,
Dikke kus en knuff, -
07 Augustus 2012 - 11:47
Rianne:
Ha Jen, leuk om wir un bericht van dig te leaze. Wo bisse momenteel woonachtig, nog bie Chipa zelf toes of hubt ge inmiddels uch eigen stekkie? x Rianne -
07 Augustus 2012 - 11:53
Eric Hekking:
pffff..... Jennifer toch, wat dubbel allemaal! Maar wel weer een mooi verhaal om te lezen.
Ik geloof goed dat het af en toe lastig zal zijn. Maar je maakt ook veel leuke dingen mee als ik dat zo lees. Ik had je graag willen zien dansen haha... volgens mij is dat best wel grappig.
Ik kijk uit naar het volgende verslag.
Hang in there girl!
Greetz,
Eric
-
07 Augustus 2012 - 15:04
Monique Vlieks:
Pff Jen....weer kippenvel!! Meer kan ik er niet over zeggen..... -
07 Augustus 2012 - 16:43
Aniek:
Hee maatje
pff wat een verhoal en ondanks dat ik dich regelmatig spreak weer allerlei nieuwe informatie.
Mup t woar weer ff moeilijk om te leaze euver de greatest bishop of all. Ik mis hm. aangezeen ik enig idee hub wie een begraafplaats oetzuut, heb ik auk een beeld van de letste rustplaats van ozze vriend..
Deis se hm de groetjes?
Mup de wits ik ving dich een kanjer en ik bin bang dat dien broeloft de eerst volgende is.. bekiek diem mood bord nog mer ns good hahahahaha. ik hoop dich snel weer te spreake.. geniet van de kleine dinger. t voetballen, t graas en de maan. enjoy your home!! mis dich uulke -
07 Augustus 2012 - 18:38
Sofie~Chongo:
Blijven verwonderd zijn ...
Blijven genieten ...
Blijven schrijven ...
Zoveel liefs voor iedereen daar!
x
-
07 Augustus 2012 - 19:35
Marian Janssen:
Ha jennifer,
Super dat het allemaal zo goed verloopt. Ik geniet van je verhaal en de foto's. Hoe gaat het werken? Hoe laat ben je daar op en wanneer lig je in je mandje? Hoe is de temperatuur daar nu? Wat drinken ze daar op de bruiloft? Ik heb zoveel vragen. Doe Chipa de groeten en tot het volgende verhaal. -
08 Augustus 2012 - 17:51
Mieke Peeters:
Hoi Jennifer,
Net terug uit Frankrijk en snel even je verhaal lezen.
Zo'n bruiloft meemaken lijkt me heel apart. Hopelijk hoef je niet naar meer begrafenissen.
Volgens mij ben je de hele tijd druk in de weer. Geniet van alles.
Groetjes,
Mieke
P.s. heb nog maar één keer hardgelopen sinds jij weg bent. In Frankrijk was het té warm. Ga dadelijk een poging wagen en ren ons kleine rondje. Zal onderweg aan je denken. -
08 Augustus 2012 - 19:20
Carien En Fam:
Heey Jennifer,
Ik lees dat je al heel wat meegemaakt hebt...en als ik het zo lees heb je het er enorm naar je zin.
Mooi om te lezen, dat je overal zo voor open staat...keigoed man.
Dus een kip slachten gaat je ook al goed af...kun je dat mam mooi gaan leren haha...Gaan we dan bij mam kip eten..
Leuke foto's ook zeg...
Hou je taai meid, en succes met alles he..doeg doeg... -
10 Augustus 2012 - 15:13
Jolanda:
Mup, doe wits t, geine broeloft zonger mich, dus det is waal ein van de eisen die der biej mot, biej t plannen ;) haha!
Dien verhaole blieve biezonder om te leaze. Tis altied net alsof ich t dan auch echt allemaol zeen, zo kins dich t besjrieve! Super!
Ich gaon komende weak uns efkes achter zo'n belkaart aan, den kin ich dich auch uns gaon stalken en dich in t echie heure ;)
Liefs, xx Jolanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
