Een ander land, een andere stad: nieuwe uitdaging?
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
09 Februari 2012 | Litouwen, Vilnius
Hallo allemaal,
Na een half jaar en twee dagen vertrok ik weer uit Nederland. Op naar een land in Oost-Europa. Sommige vroegen zelfs waar het land überhaupt lag. Dus voor diegene die dit nu lezen en nog niet weten waar het ligt, even een korte uitleg. Litouwen is één van de drie Baltische Staten, om precies te zijn het onderste land. Buurlanden zijn Polen, Wit-Rusland, Letland en Rusland. Ik ben terechtgekomen in de hoofdstad van Litouwen, genaamd Vilnius.
Vilnius. Eén van de bijnamen is noord-Jerusalem. Daarnaast zowel met Latijnse als Byzantijnse invloeden. En inmiddels verrijzen ook de hoge glazen gebouwen. In 2009 de culturele hoofdstad van Europa. De enige standbeelden uit de Sovjet tijd staan op brug waarover veel verkeer gaat.
Inmiddels vertoef ik bijna een week in de internationale dormitory aan de Giedraii straat. Finnen, Letten, Litouwers, Duitsers, Belgen, Spanjaarden en waarschijnlijk nog enkele nationaliteiten die ik nog niet heb ontmoet. Veel van hen studeren hier, een enkeling is er net als mij voor het afstuderen.
De oude stad zelf heb ik nog niet gezien, dat staat op de planning voor komend weekend. Net als ons wekelijks uiteten, zo hebben Aniek en ik besloten. Maandagavond gaan we met de Duitsers naar de basketbalwedstrijd van het plaatselijke team. Nu vrijdag gaan we met ongeveer vijftien studenten ergens iets drinken, ik ben benieuwd hoe dat is aangezien ik geen alcohol drink.
Tot nu toe klinkt het erg leuk of niet? Dan ga ik nu vertellen hoe ik de eerste week echt heb beleefd. Het is koud. Ik kwam aan in -29 en de temperatuur hangt nu rond de -20. En dan sneeuwde het ook nog één dag en was het al enkele dagen bewolkt. Dit was te verwachten, maar het is en blijft niets voor mij, aangezien ik het liefst het hele jaar door warm weer heb. Daarnaast slaap ik al de hele week slecht, aangezien enkele studenten doordeweeks om zes uur uit bed moeten. En de muren zijn hier van papier is mijn idee. Ik word sowieso al van geluid wakker, maar hier krijg ik dus een chronisch slaaptekort.
Dan de mensen in Litouwen. Ik kan er tot nu toe niets mee. Ze kijken nors, lijken niet te kunnen lachen, één op de duizend kan Engels. Er praat niemand in de bus, dus Aniek en ik worden raar aangekeken omdat wij dat wel doen. Daarnaast praten ze Litouws tegen ons en lijkt het of wij dat maar moeten begrijpen. Erg anders dan Zambia, het land waar ik mij zo thuis voel. Hier was het een en al vriendelijkheid.
Dus, waarom ging ik ook alweer naar Litouwen?
Het is geen Nederland en dat zorgt ervoor dat ik tot nu toe nog genoeg motivatie vind. Daarnaast is pap altijd bij mij, door middel van de ketting die ik draag en die heeft mij altijd weten te motiveren, nu dus ook. En een foto van Chipa en mij hangt recht boven de laptop, dus als ik het even niet meer weet, kijk ik omhoog en weet ik waar ik het voor doe.
De stad heb ik onbewust al enkele keren vergeleken met Boedapest en Praag, iets wat ik van mijzelf niet meer mag doen. Iedere stad is uniek en dus moet ik Vilnius de kans geven. En datzelfde geldt voor haar mensen. Wetende dat ik na deze drie maanden dichterbij datgene ben, waar ik ook echt wil en hoor te zijn.
Liefs,
Jennifer
PS. Hierbij ook even mijn Litouws nummer en adres, mochten jullie het nodig vinden om mij te smsen of iets te sturen.
0037063022508
Jennifer Peeters
Giedraiciu street 81
LT-08213 Vilnius
Lithuania
Na een half jaar en twee dagen vertrok ik weer uit Nederland. Op naar een land in Oost-Europa. Sommige vroegen zelfs waar het land überhaupt lag. Dus voor diegene die dit nu lezen en nog niet weten waar het ligt, even een korte uitleg. Litouwen is één van de drie Baltische Staten, om precies te zijn het onderste land. Buurlanden zijn Polen, Wit-Rusland, Letland en Rusland. Ik ben terechtgekomen in de hoofdstad van Litouwen, genaamd Vilnius.
Vilnius. Eén van de bijnamen is noord-Jerusalem. Daarnaast zowel met Latijnse als Byzantijnse invloeden. En inmiddels verrijzen ook de hoge glazen gebouwen. In 2009 de culturele hoofdstad van Europa. De enige standbeelden uit de Sovjet tijd staan op brug waarover veel verkeer gaat.
Inmiddels vertoef ik bijna een week in de internationale dormitory aan de Giedraii straat. Finnen, Letten, Litouwers, Duitsers, Belgen, Spanjaarden en waarschijnlijk nog enkele nationaliteiten die ik nog niet heb ontmoet. Veel van hen studeren hier, een enkeling is er net als mij voor het afstuderen.
De oude stad zelf heb ik nog niet gezien, dat staat op de planning voor komend weekend. Net als ons wekelijks uiteten, zo hebben Aniek en ik besloten. Maandagavond gaan we met de Duitsers naar de basketbalwedstrijd van het plaatselijke team. Nu vrijdag gaan we met ongeveer vijftien studenten ergens iets drinken, ik ben benieuwd hoe dat is aangezien ik geen alcohol drink.
Tot nu toe klinkt het erg leuk of niet? Dan ga ik nu vertellen hoe ik de eerste week echt heb beleefd. Het is koud. Ik kwam aan in -29 en de temperatuur hangt nu rond de -20. En dan sneeuwde het ook nog één dag en was het al enkele dagen bewolkt. Dit was te verwachten, maar het is en blijft niets voor mij, aangezien ik het liefst het hele jaar door warm weer heb. Daarnaast slaap ik al de hele week slecht, aangezien enkele studenten doordeweeks om zes uur uit bed moeten. En de muren zijn hier van papier is mijn idee. Ik word sowieso al van geluid wakker, maar hier krijg ik dus een chronisch slaaptekort.
Dan de mensen in Litouwen. Ik kan er tot nu toe niets mee. Ze kijken nors, lijken niet te kunnen lachen, één op de duizend kan Engels. Er praat niemand in de bus, dus Aniek en ik worden raar aangekeken omdat wij dat wel doen. Daarnaast praten ze Litouws tegen ons en lijkt het of wij dat maar moeten begrijpen. Erg anders dan Zambia, het land waar ik mij zo thuis voel. Hier was het een en al vriendelijkheid.
Dus, waarom ging ik ook alweer naar Litouwen?
Het is geen Nederland en dat zorgt ervoor dat ik tot nu toe nog genoeg motivatie vind. Daarnaast is pap altijd bij mij, door middel van de ketting die ik draag en die heeft mij altijd weten te motiveren, nu dus ook. En een foto van Chipa en mij hangt recht boven de laptop, dus als ik het even niet meer weet, kijk ik omhoog en weet ik waar ik het voor doe.
De stad heb ik onbewust al enkele keren vergeleken met Boedapest en Praag, iets wat ik van mijzelf niet meer mag doen. Iedere stad is uniek en dus moet ik Vilnius de kans geven. En datzelfde geldt voor haar mensen. Wetende dat ik na deze drie maanden dichterbij datgene ben, waar ik ook echt wil en hoor te zijn.
Liefs,
Jennifer
PS. Hierbij ook even mijn Litouws nummer en adres, mochten jullie het nodig vinden om mij te smsen of iets te sturen.
0037063022508
Jennifer Peeters
Giedraiciu street 81
LT-08213 Vilnius
Lithuania
-
09 Februari 2012 - 20:14
Davina:
Succes meiden! Xxx -
09 Februari 2012 - 20:58
Thijs Joosten:
Jen
Veel sterkte in dat koude Litouwen, maak er wat van en zorg dat je de opdracht voltooid.
Gr Tiny & Thijs -
09 Februari 2012 - 20:59
Anouska:
Hey,
Dat is inderdaad even wennen vergeleken met het altijd vriendelijke en warme Mpongwe ;)
Geniet ervan, het komt allemaal goed.
Maar natuurlijk wel even wennen.
Heel veel succes en plezier!
xx Anouska -
09 Februari 2012 - 21:16
Jolanda:
Mupke, you know: alles kump good!! Dus, auch dea kaaj, de sneeuw, de bewolking, de norse luu en whatever...
Ennuh, det die luu neet kalle in de bus? Is neet uch probleem, bring de sfeer der in dao! :D
Maak der zo'n mooi mogelijke tied van!
xx -
09 Februari 2012 - 23:16
Charlotte:
Ik vind het hier al koud nu het een paar graden onder nul is. Kan me voorstellen dat het erg afzien is in de kou waar jij nu zit. Heel veel succes en sterkte met de kou.
Liefs,
Charlotte -
10 Februari 2012 - 01:35
Pia:
Brrr, .......veel succes Jen.
-
10 Februari 2012 - 09:01
Iris Duba:
Jeetje Jennifer wat is het vreselijk koud!
Het lijkt me idd heel anders als zambia, maar je weet waar je het voor doet en dat moet maar even in je gedachten blijven. Over een paar maanden zit je weer bij die leuke en lieve chipa in het warme zambia, dat geeft je hopelijk een beetje warmte.
Ik stuur je in ieder geval heel veel warmte vanuit Tanzania.
Liefs, -
10 Februari 2012 - 09:58
Veronique:
Ha Jen!
Leuk weer te lezen hoe het je vergaat!En brrr wat koud,en wij hier al klagen haha!
Succes verder,en zal zeker je gebeurtenissen verder lezen!!
Groetjes Vero -
10 Februari 2012 - 12:52
Mieke:
Hallo Jennifer,
Gelukkig wordt het hier al weer wat warmer en vriest het niet meer zo hard.
Bij die temperaturen van jou is het hier dus warm. Geen wonder dat de Litouwers nors kijken met zo'n weer.
Misschien brengen jij en Aniek de mensen in de bus op een idee met jullie gepraat en gelach en zien ze dan dat het dan veel leuker is in de bus.
Een beetje warmte vanuit Baarlo.
Groetjes,
Mieke en de"rest." -
10 Februari 2012 - 15:39
Dennis:
Hoooi :D
Wel lekkere temperaturen daar.. alleen niet voor jou ;) -
10 Februari 2012 - 15:49
Mam:
Leuk verhaal heb je weer geschreven, ik denk dat jij en Aniek de norse mensen daar wel aan het lachen krijgen, zal wel even duren maar dat lukt jullie wel.
En je BIKINI is onderweg.
Groetjes Mam xxxx -
10 Februari 2012 - 16:20
Truus:
hoi jen mooi verhaal.wat betref de kou stelt dat bij jullie niks voor,bij ons is het pas echt koud -3 br br br.jen houd vooral regelmatig je muts op in verband met je hersenpan anders bevriezen ze en dat is niet goed voor jou. samen kunnen jullie deze uitdaging aan groetjes truus -
15 Februari 2012 - 10:27
Yvonne:
Ha Jennifer!
Bedankt voor je berichtje, leuk! Jij ook heel veel succes daar in het koude Litouwen. Het zal zeker even wennen zijn, dat geloof ik. Maar het komt goed!
Succes daar! Ik ga je volgen!
Liefs,Yvonne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
