Gloort er licht aan de horizon?
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
05 Maart 2012 | Litouwen, Vilnius
Hoi allemaal,
Zo, het is weer eens tijd voor een verhaal. En ik hoop het deze keer iets positiever te brengen dan in de eerste twee verhalen, dan ben ik jullie eigenlijk wel verschuldigd.
Afgelopen week heb ik het erg druk gehad. Ons onderzoek begint eindelijk te lopen en dat was te merken ook. Interviews, interviews en nog eens interviews. Ik zit nu dan ook met een vol hoofd dit verhaal te typen en na te denken wat ik de afgelopen week eigenlijk allemaal gehoord en gezien heb.
Na de gebruikelijke sportmorgen op maandag had ik mijn eerste les Lithuanian Language and Culture. Ja, het is de bedoeling dat ik iets meer over Litouwen kom te weten en zelfs iets van de taal leer. Helaas is de lerares erg chaotisch en als het zo doorgaat, ga ik weinig leren. Ze schreef dingen op een A4 blaadje en af en toe vergat ze volgens mij dat wij de buitenlanders waren die een taal kwamen leren. Niet de manier waarop ik iets kan leren, dus ik hoop dat het in het vervolg iets overzichtelijker gaat.
De overige week stond, zoals gezegd, uit interviews. En voor het eerst kan ik zeggen: er bestaan leuke Litouwers! Ik ontmoette acht jongeren die in de instelling gewoond hebben en vrijwilligster Simona. Wat een heerlijke avond! Ze waren open, maar je zag aan hun geharde blikken dat hun leven er iets anders uit heeft gezien dan dat van mij. En dan Simona, die werkt met haar hart en alles voor de jongeren over heeft. Daarnaast heb ik een gesprek gehad met psychologe Marija, die ook vooruitgang wil, maar die moeilijk te bereiken is binnen de instelling. Toch blijft ze haar eigen weg vinden binnen de instelling en via kleine stapjes verbetering aanbrengen. Of Dovilé en Egle, twee studenten aan de faculteit van Pedagogie. Behulpzaam, aardig en tegelijkertijd opgegroeid in een hele andere wereld dan de mijne. De bezoekjes aan de instelling waar Leonardas en Jonas moesten koken. Jonas, die langzaam ziet dat wij best aardig zijn en Leonardas, van de buitenkant een stoere jongen, maar van binnen waarschijnlijk erg onzeker. Deze twee schatten zullen het vanaf april in de grote-mensen-wereld samen dienen te redden. Wij bleven zelf die dag niet eten, maar de dag erna bleek dat ze iets bewaard hadden voor ons. Over de smaak valt te twisten, maar uiteindelijk gaat het om het gebaar.
Ja, deze week heeft mij om alle bovenstaande redenen erg goed gedaan. Echter, het eiste ook weer gelijk zijn tol. Sinds ik hier ben, slaap ik erg slecht. Ik ben nogal gevoelig voor geluid en licht en dat is hier in overvloed te vinden. Vijf uurtjes per nacht is het maximale wat ik eruit kan halen. En dat moest ik vanmorgen dus bekopen met plotselinge misselijkheid in de bus. Waarschijnlijk ben ik dus licht oververmoeid. Deze week dus maar iets rustiger aan doen en hopen dat ik iets meer slaap dan de overige weken hier.
Verder kijk ik nu uit mijn raam en zie ik een fikse sneeuwstorm. Het heeft de afgelopen tijd flink gedooid, maar blijkbaar hebben ze weer iets nieuws voor mij in petto. Ik had gehoopt van die verschrikkelijke sneeuw en kou af te zijn, maar niets is minder waar. Ook zijn de meeste Litouwers nog net zo grauw en onaardig als voorheen. Nee, dit is definitief niet mijn land en met de meeste mensen zal ik niet door een deur kunnen. Vilnius zelf geef ik nog een kans. En ik geniet vooral van het contact met de aardige Litouwers, die niets tegen buitenlanders hebben, mij niet raar aankijken omdat ik geen Litouws praat en die mij waarderen om het feit dat ik wel hier ben. Spijt dat ik Nederland heb verlaten heb ik dan nog steeds niet, al zit ik hier met een veel ander gevoel dan tijdens mijn tijd in Zambia.
Veel liefs vanuit het sneeuwige Litouwen,
Jennifer
PS. In juli vertrek ik wederom naar Zambia en natuurlijk ga ik niet zonder lege handen. De mensen daar gaan boven mijzelf, dus ik wil zoveel mogelijk spullen meenemen. Denk aan verband, pleisters, desinfecteerde handschoenen, spuiten, maar ook ballonnen, pennen, stiften en kleurpotloden. Alles mag gedropt worden op: Korverstraat 21 in Baarlo!
Zo, het is weer eens tijd voor een verhaal. En ik hoop het deze keer iets positiever te brengen dan in de eerste twee verhalen, dan ben ik jullie eigenlijk wel verschuldigd.
Afgelopen week heb ik het erg druk gehad. Ons onderzoek begint eindelijk te lopen en dat was te merken ook. Interviews, interviews en nog eens interviews. Ik zit nu dan ook met een vol hoofd dit verhaal te typen en na te denken wat ik de afgelopen week eigenlijk allemaal gehoord en gezien heb.
Na de gebruikelijke sportmorgen op maandag had ik mijn eerste les Lithuanian Language and Culture. Ja, het is de bedoeling dat ik iets meer over Litouwen kom te weten en zelfs iets van de taal leer. Helaas is de lerares erg chaotisch en als het zo doorgaat, ga ik weinig leren. Ze schreef dingen op een A4 blaadje en af en toe vergat ze volgens mij dat wij de buitenlanders waren die een taal kwamen leren. Niet de manier waarop ik iets kan leren, dus ik hoop dat het in het vervolg iets overzichtelijker gaat.
De overige week stond, zoals gezegd, uit interviews. En voor het eerst kan ik zeggen: er bestaan leuke Litouwers! Ik ontmoette acht jongeren die in de instelling gewoond hebben en vrijwilligster Simona. Wat een heerlijke avond! Ze waren open, maar je zag aan hun geharde blikken dat hun leven er iets anders uit heeft gezien dan dat van mij. En dan Simona, die werkt met haar hart en alles voor de jongeren over heeft. Daarnaast heb ik een gesprek gehad met psychologe Marija, die ook vooruitgang wil, maar die moeilijk te bereiken is binnen de instelling. Toch blijft ze haar eigen weg vinden binnen de instelling en via kleine stapjes verbetering aanbrengen. Of Dovilé en Egle, twee studenten aan de faculteit van Pedagogie. Behulpzaam, aardig en tegelijkertijd opgegroeid in een hele andere wereld dan de mijne. De bezoekjes aan de instelling waar Leonardas en Jonas moesten koken. Jonas, die langzaam ziet dat wij best aardig zijn en Leonardas, van de buitenkant een stoere jongen, maar van binnen waarschijnlijk erg onzeker. Deze twee schatten zullen het vanaf april in de grote-mensen-wereld samen dienen te redden. Wij bleven zelf die dag niet eten, maar de dag erna bleek dat ze iets bewaard hadden voor ons. Over de smaak valt te twisten, maar uiteindelijk gaat het om het gebaar.
Ja, deze week heeft mij om alle bovenstaande redenen erg goed gedaan. Echter, het eiste ook weer gelijk zijn tol. Sinds ik hier ben, slaap ik erg slecht. Ik ben nogal gevoelig voor geluid en licht en dat is hier in overvloed te vinden. Vijf uurtjes per nacht is het maximale wat ik eruit kan halen. En dat moest ik vanmorgen dus bekopen met plotselinge misselijkheid in de bus. Waarschijnlijk ben ik dus licht oververmoeid. Deze week dus maar iets rustiger aan doen en hopen dat ik iets meer slaap dan de overige weken hier.
Verder kijk ik nu uit mijn raam en zie ik een fikse sneeuwstorm. Het heeft de afgelopen tijd flink gedooid, maar blijkbaar hebben ze weer iets nieuws voor mij in petto. Ik had gehoopt van die verschrikkelijke sneeuw en kou af te zijn, maar niets is minder waar. Ook zijn de meeste Litouwers nog net zo grauw en onaardig als voorheen. Nee, dit is definitief niet mijn land en met de meeste mensen zal ik niet door een deur kunnen. Vilnius zelf geef ik nog een kans. En ik geniet vooral van het contact met de aardige Litouwers, die niets tegen buitenlanders hebben, mij niet raar aankijken omdat ik geen Litouws praat en die mij waarderen om het feit dat ik wel hier ben. Spijt dat ik Nederland heb verlaten heb ik dan nog steeds niet, al zit ik hier met een veel ander gevoel dan tijdens mijn tijd in Zambia.
Veel liefs vanuit het sneeuwige Litouwen,
Jennifer
PS. In juli vertrek ik wederom naar Zambia en natuurlijk ga ik niet zonder lege handen. De mensen daar gaan boven mijzelf, dus ik wil zoveel mogelijk spullen meenemen. Denk aan verband, pleisters, desinfecteerde handschoenen, spuiten, maar ook ballonnen, pennen, stiften en kleurpotloden. Alles mag gedropt worden op: Korverstraat 21 in Baarlo!
-
05 Maart 2012 - 16:25
Jolanda:
Super desse noe waal auch een aantal Litouwers hubs ontmoet die get aardiger zeen! Zoiets kan dien beeld enorm vervangeren van een landj.
Geniet dao mer van, en probeer dao dien kracht en energie oet te haole veur de momenten det t wat minder is!
Doe kins t!
xx -
05 Maart 2012 - 17:11
Mam:
Hoi Jen.
Dat dit jou land nooit zal worden, wist ik al voordat je ging.Ik dacht wie gaat er nu naar Litouwen.Maar jij houd wel van een uitdaging en dat weer samen met Aniek.
Ja Jen, wat dat betreft ben je net je vader die hield ook van uitdagingen. Fijn dat jullie eindelijk na 4 weken ook aardige Litouwers hebben ontmoet. en wat betreft dat droppen laat maar komen.
Groetjes Mam xx -
05 Maart 2012 - 21:21
Marian Janssen:
Ha Jennifer, fijn dat je aardige en lieve, leuke mensen ontmoet. Ik weet zeker dat er achter die stugge, norskijkende mensen ook leuke mensen zijn. Ik daag je uit: Start eens een praatje en lach vriendelijk naar hen. Dan eens kijken wat de reactie is.
Lieve groeten van Marian -
05 Maart 2012 - 22:11
Manon:
ik zal hier en daar eens speuren voor jouw zambia gr manon -
06 Maart 2012 - 07:17
Iris Duba:
Hee lieve meis,
Wat rot dat Litouwen niks voor je is, ik zou het zelf denk ik ook niet heel veel vinden. Wij zijn gewoon echte afrika meisjes =) Ik heb wel respect voor je dat je de uitdaging aangaat! Keep up the good work girl!
Doe je wel een beetje rustig aan, als je echt oververmoeid bent en je niet genoeg rust neemt begint het dalijk zijn tol te eisen en dat zou jammer zijn als dat in Zambia gebeurt!
Heel veel succes nog Jenn,
Heel veel liefs,
x -
06 Maart 2012 - 08:28
Truus :
hoi jen.
Leuk verhaal, na sneeuw komt weer zon.
De mens ontdooit weer langzaam.
Rustig aan , geduld dient de mens.
Jen als Aniek je elke dag knock-out slaat, goed voor jou en zeker voor Aniek en jij hetzelfde doet ( agressie kwijt )
(kick ha ha ha) en s'morgens gezellig weer
lachen , het is maar een idee . hahaha.
Gr Truus -
06 Maart 2012 - 15:27
Hoi Jen:
hoi jen de knock out was bedoelt zodat je beter kan slapen . verkeert geschreven . gr truus -
07 Maart 2012 - 21:42
Sas:
Hey Jen! Door jou leren we wel een aantal landen kennen. In een paar van die landen zal een aantal van ons misschien wel nooit komen. Bedankt dus dat je je ervaringen met ons deelt. Ik vind het interessant! Dus keep on writing! En jij stopt al die kennis en ervaring maar mooi in je "levensrugzak". Pap zou zeggen: een vrouw van de wereld! Tot lezens! Greetz, Sas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
