Beter een goede buur dan een verre vriend?
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
22 Maart 2011 | Zambia, Ndola
Ons huisje zit vast aan een ander huis. Daar woont een vrouw met een aantal kinderen. Geen idee hoeveel, want ik heb het idee dat ik iedere week een nieuw gezicht in dat huis zie.
Zo’n twee à drie keer in de week begint er ’s avonds het paardenrennen. Ohh pardon, het bidden! Woorden als Jesus, Halleluja, Great Lord en Amen stormen onze kamer binnen. We kunnen hier dan ook volop van meegenieten. Natuurlijk mogen ze dit doen, maar liever niet als wij willen gaan eten of van plan zijn om naar bed te gaan. De muren zijn van piepschuim, dus we kunnen het allemaal iets te goed horen. Dan eet je toch wat onrustiger, moet je moeite doen met elkaar te verstaan en als je wilt gaan slapen, hoef ik niet perse de zegen van de Lord te hebben.
Vervolgens wordt je de dag erna gewekt, rond een uur of zes. Terwijl je eigen wekker pas om kwart over zeven hoeft af te gaan. Klets, klaterdeklater, bambombam! Is er oorlog? Wat gebeurd er? Och, het is de buurvrouw die het leuk vindt om vast haar pannen in de grote bakken buiten neer te zetten. Dit doet ze niet in één keer, nee dit gebeurd minimaal drie keer. Slapen, dat doen we dus niet meer!
En nu we het toch over die grote bakken hebben, daar past natuurlijk heel veel water in. En kinderen, water en zon, dat is normaal gesproken een heerlijke combinatie. Niet als je in paniek op stage gebeld wordt, dat je per direct naar huis moet komen omdat er water uit je huis stroomt. Wij dachten dat er een lek zou zijn. Maar de buurkinderen hadden het nogal leuk gevonden om een emmer met water onder onze deur te gooien en nog wat spetters door de raam te smijten. Gevolg: wij mochten mooi gaan poetsen, de buurvrouw kwam met excuses en het enige wat we de buurkinderen horen zeggen: I want a biscuit. NEE DUS!
Nou, dan is het inmiddels weekend. Heerlijk uitslapen! Helaas, ook dat wordt verpest door onze buren. Op de zaterdagen begint ze steevast om 7 uur te rammelen. Alweer pannen? Zo vroeg al? Hoe laat beginnen die met eten? Daarna wordt alles wat uitgewassen moet worden gewassen, dus na diverse pogingen om toch weer in slaap te vallen, sta je dan toch maar op. Gelukkig is er nog een zondag. Ze gaan dan naar de kerk en dus kunnen wij genieten van het uitslapen. NIET DUS! Ook nu is het weer nodig om rond een uur of 7 de pannen en de was te gaan doen. Daarna wordt er nogmaals luid gebeden. Als ze dan uiteindelijk naar de kerk vertrekken, hebben wij ook al gegeten en is onze dag weer gestart. Bedankt buurvrouw!
Gelukkig kunnen we er vaak genoeg om lachen. Als we dat niet meer konden, dan was ik inmiddels wel gek geworden hier. Als de paardenrennen dan weer beginnen, proesten wij het spontaan uit. Als er weer op de deur wordt geklopt en één van de buurkinderen om een biscuit vraagt, wordt die vraag met nee beantwoordt, de deur dichtgemaakt en pakken we onszelf een biscuit. Heerlijk!
En ondanks dat ik iedere nacht met oordopjes in slaap, ben ik er aan gewend geraakt om ’s nachts wakker te worden. Is het niet van het late bidden van de buren, dan wel van de waakhond, mensen die om 12 uur ’s nachts langs je raam gaan staan praten of om 6 uur ’s morgens van de buurvrouw.
Dus beter een goede buur dan een verre vriend? Geef mij die verre vriend maar!
Nogmaals heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik hoop dat jullie door mijn verhalen een indruk krijgen van Zambia en dat jullie een beetje kunnen begrijpen en voelen wat ik hier meemaak.
Foto’s: https://picasaweb.google.com/112789839660488301520/ZambiaMaart2011#
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Jennifer
Zo’n twee à drie keer in de week begint er ’s avonds het paardenrennen. Ohh pardon, het bidden! Woorden als Jesus, Halleluja, Great Lord en Amen stormen onze kamer binnen. We kunnen hier dan ook volop van meegenieten. Natuurlijk mogen ze dit doen, maar liever niet als wij willen gaan eten of van plan zijn om naar bed te gaan. De muren zijn van piepschuim, dus we kunnen het allemaal iets te goed horen. Dan eet je toch wat onrustiger, moet je moeite doen met elkaar te verstaan en als je wilt gaan slapen, hoef ik niet perse de zegen van de Lord te hebben.
Vervolgens wordt je de dag erna gewekt, rond een uur of zes. Terwijl je eigen wekker pas om kwart over zeven hoeft af te gaan. Klets, klaterdeklater, bambombam! Is er oorlog? Wat gebeurd er? Och, het is de buurvrouw die het leuk vindt om vast haar pannen in de grote bakken buiten neer te zetten. Dit doet ze niet in één keer, nee dit gebeurd minimaal drie keer. Slapen, dat doen we dus niet meer!
En nu we het toch over die grote bakken hebben, daar past natuurlijk heel veel water in. En kinderen, water en zon, dat is normaal gesproken een heerlijke combinatie. Niet als je in paniek op stage gebeld wordt, dat je per direct naar huis moet komen omdat er water uit je huis stroomt. Wij dachten dat er een lek zou zijn. Maar de buurkinderen hadden het nogal leuk gevonden om een emmer met water onder onze deur te gooien en nog wat spetters door de raam te smijten. Gevolg: wij mochten mooi gaan poetsen, de buurvrouw kwam met excuses en het enige wat we de buurkinderen horen zeggen: I want a biscuit. NEE DUS!
Nou, dan is het inmiddels weekend. Heerlijk uitslapen! Helaas, ook dat wordt verpest door onze buren. Op de zaterdagen begint ze steevast om 7 uur te rammelen. Alweer pannen? Zo vroeg al? Hoe laat beginnen die met eten? Daarna wordt alles wat uitgewassen moet worden gewassen, dus na diverse pogingen om toch weer in slaap te vallen, sta je dan toch maar op. Gelukkig is er nog een zondag. Ze gaan dan naar de kerk en dus kunnen wij genieten van het uitslapen. NIET DUS! Ook nu is het weer nodig om rond een uur of 7 de pannen en de was te gaan doen. Daarna wordt er nogmaals luid gebeden. Als ze dan uiteindelijk naar de kerk vertrekken, hebben wij ook al gegeten en is onze dag weer gestart. Bedankt buurvrouw!
Gelukkig kunnen we er vaak genoeg om lachen. Als we dat niet meer konden, dan was ik inmiddels wel gek geworden hier. Als de paardenrennen dan weer beginnen, proesten wij het spontaan uit. Als er weer op de deur wordt geklopt en één van de buurkinderen om een biscuit vraagt, wordt die vraag met nee beantwoordt, de deur dichtgemaakt en pakken we onszelf een biscuit. Heerlijk!
En ondanks dat ik iedere nacht met oordopjes in slaap, ben ik er aan gewend geraakt om ’s nachts wakker te worden. Is het niet van het late bidden van de buren, dan wel van de waakhond, mensen die om 12 uur ’s nachts langs je raam gaan staan praten of om 6 uur ’s morgens van de buurvrouw.
Dus beter een goede buur dan een verre vriend? Geef mij die verre vriend maar!
Nogmaals heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik hoop dat jullie door mijn verhalen een indruk krijgen van Zambia en dat jullie een beetje kunnen begrijpen en voelen wat ik hier meemaak.
Foto’s: https://picasaweb.google.com/112789839660488301520/ZambiaMaart2011#
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Jennifer
-
22 Maart 2011 - 17:16
Jolanda:
Moog ich heeeeeel hel lachen???? :P hahahahaha!
Kinse bliej zeen desse den toch een aantal verre vriendjes en vriendinnetjes hubs ;) hihi!
kus! -
22 Maart 2011 - 17:25
Lia:
Haha, kun je daar geen bordje of zo ophangen dat ze door de week voor 7 uur stil moeten zijn en in het weekend voor 10 uur ;)
en die kinderen zou ik ook idd geen biscuit geven..
Succes met de korte nachten en geniet er even goed van ;)
liefs, Lia -
22 Maart 2011 - 17:31
Ger:
Hoi Jen,
Heerlijk dat je ook van de leuke dingen kunt genieten. Intussen begin ik je wel een beetje te missen. Het is een stuk stiller in huis en ook mijn maatje om mee naar een concert te gaan is er niet. Ik had het wel leuk gevonden om samen naar Bospop te gaan. Samen weer naar Anouk die in mei een nieuw album uitbrengt of in april samen naar Adele. Tja geen soulmate dus waarschijnlijk geen concert. Groetjes en kusjes van diene pap. -
22 Maart 2011 - 19:10
Eric:
Hey Jen,
Wat fijn dat je zoooooo goed van al je rust kunt genieten daar! Maar goed je bent daar ook niet om te rusten, is het wel? haha -)
Wat ik wel enorm goed vind, is dat jullie de lol van het hele verhaal kunnen inzien en dat het zeker niet het einde van wereld is.
Ik kijk uit naar de volgende vehaal! Succes met je buurvrouw. zet voor haar maar een wekker. kijkenk hoe zij het vind om NOG eerder wakker te worden haha.
Greetz,
Eric -
22 Maart 2011 - 19:31
Gertie:
Hallo Jennifer,
Wat een leuke verhalen! Als je het leest is het net of je er zelf een beetje bent. Alleen 's morgens gelukkig geen luidruchtige buren! Zo te lezen hebben jullie het wel naar jullie zin. Geniet er nog van en sterkte met de buren.
Groetjes Gertie -
22 Maart 2011 - 20:43
Nienke:
Ha Jen,
nou fijn zo'n buren! Gelukkig un verhaol um te lache ipv det watse heejveur schreefs!
Geniet nog maar van die buurvrouw, want det geisse straks echt wal misse!
xx nienke -
23 Maart 2011 - 10:30
Malou:
Waha, ik zou er gek van worden!
Maar leuke foto's! echt lief!
Veel suc6 nog
Groetjes Malou -
23 Maart 2011 - 17:23
Henk,:
Hallo Jennifer,
Volg je verhalen aandachtig en stuur de mails die ik op het werk krijg door naar huis. Reden hiervoor is dat je vader het ver...kt om mijn juiste E-mail te veranderen. Maar het zij hem vergeven (halleluja en oh Lord) :-). Jen, allereerst wat je meemaakt en de indrukken die je verwoord zijn wel soms heftig. Kan mij (zoals ik je ken) voorstellen hoe jij je soms voelt (met name de machteloosheid.
Heel veel succes in je stage en zal je volgen...meld mij wel weer eens.
Mazzel Henk
-
01 April 2011 - 18:04
Jeanne Hendriks:
Hoi Jennifer
Een goed verhaal maar wel heel indrukwekkend. Wij kunnen ons dat niet altijd zo voorstellen maar het is wel zo. Aan jouw verhalen zie ik dat je erg betrokken bent en het werk graag doet en dat je echt wat voor die mensen wilt betekenen
heel veel succes ik blijf je volgen. -
04 April 2011 - 08:51
Mieke:
Hallo Jennifer,
Na jouw verhaal dacht ik eraan hoe rustig het hier aan het pleintje 's morgens en 's avonds is. Over enkele maanden heb je weer rust.
Ik ben bezig om met je moeder een pakket te vullen. Eline doet inmiddels ook al mee. Ik heb op mijn school nog enkele puzzels,spellen kunnen redden van de papierophaaldienst. Ze zijn nog compleet en sturen we mee. Schandalig eigenlijk als je ziet wat hier wordt weggegooid en wat daar een gebrek is.
Groetjes,
Mieke -
04 April 2011 - 17:31
Eline:
Wat maak je daar toch allemaal mee;)
Zoals mam al zei help ik ook mee met het pakket. Heb vandaag al een aantal dingetjes gevonden!
Nog heel veel succes daar!
Groetjes,
Eline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
