Home sweet home
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
12 Juli 2011 | Zambia, Ndola
Alsof je een plek bereikt
Om je heen kijkt en weet
Dat je thuis bent
Alsof je dit al kende
Voor je het zag
Er geweest was
Voor je er zou komen
Zo thuis
Al vaak hebben jullie moeten aanhoren hoe thuis Zambia voor mij is. En in dit verhaal wil ik nogmaals een ode brengen aan het geweldige land en zijn prachtige mensen. Want waarom is Zambia thuis?
Lopende door de uitgestrekte velden van Mpongwe kijk ik goed om mij heen. De wind waait door mijn haren, de zon prikt in mijn ogen, het zand stuift op. Links en rechts van mij mijn twee geweldige vrienden en lieve vriend. Huisjes die zich afwisselen met hutjes, geiten en kippen die overal lopen en kleine kindjes die roepend vragen hoe het met je gaat.
Zien hoe het de kippen van de jongerengroep vergaat of kijken naar een stel jongens op het afgetrapte voetbalveld. Het langzame lopen en het altijd groeten van de mensen. De vrolijke gezichten als je in het Bemba antwoordt. Het alles mogen en niets moeten.
’s Avonds een sterrenhemel waar je zelfs de Melkweg kunt zien. Een maan die zorgt voor de enige verlichting als je terugloopt van het cafeetje op de markt. De lieve knuffels en groeten van je vrienden, die je slaap lekker in het Nederlands wensen en je morgen weer graag willen zien.
Als het dan eenmaal bedtijd is, begint het te dagen. Voor het eerst in mijn leven voel ik mij in een land thuis. Ik zei ooit tegen pap en later tegen genoeg anderen: thuis is waar ik ben, omdat Nederland nooit zo heeft gevoeld voor mij. Maar voor het eerst kan ik zeggen, ik heb een thuis, Zambia.
In de drie weken in Nederland zweefde mijn hoofd in Zambia. Wat mistte ik het ontzettend! Nederland daarentegen heb ik nooit gemist en mis ik nu nog steeds niet. De liefde voor het land en haar prachtige inwoners zegt genoeg, want na drie weken wilde ik terug naar huis. Mijn Zambia.
En zoals elk land heeft ook Zambia zijn keerzijdes. Er zijn dingen niet zo belangrijk, die ik zelf wel belangrijk vind. Maar waar hier de negatieve dingen totaal niet kunnen opwegen tegen de positieve dingen, doen ze dat in Nederland wel. In dit land heb ik mij aangepast en geprobeerd alles eruit te halen wat er in zit. Ik zeg tegen andere Muzungu’s dat ze naar hun eigen land terug moeten gaan, vergetende dat ik zelf ook een witte ben. Ja, wit van de buitenkant, maar zwart van de binnenkant.
Wetende dat ik dit land over drie weken ga verlaten, doet nu al pijn. Mijn mooie vrienden en geweldige vriend achterlatende. Maar ik weet, het is niet de laatste keer. Zambia is mijn thuis en thuis is waar ik hoor te zijn. Wanneer? Voor hoelang? Altijd of maar even?
Ik ga mijn thuis meer missen dan dat ik mijn geboorteland ooit heb gedaan.
I am a Zambian. Not because I was born there, but because my heart beats with Zambia’s.
Veel liefs vanuit mijn thuis,
Jennifer
Om je heen kijkt en weet
Dat je thuis bent
Alsof je dit al kende
Voor je het zag
Er geweest was
Voor je er zou komen
Zo thuis
Al vaak hebben jullie moeten aanhoren hoe thuis Zambia voor mij is. En in dit verhaal wil ik nogmaals een ode brengen aan het geweldige land en zijn prachtige mensen. Want waarom is Zambia thuis?
Lopende door de uitgestrekte velden van Mpongwe kijk ik goed om mij heen. De wind waait door mijn haren, de zon prikt in mijn ogen, het zand stuift op. Links en rechts van mij mijn twee geweldige vrienden en lieve vriend. Huisjes die zich afwisselen met hutjes, geiten en kippen die overal lopen en kleine kindjes die roepend vragen hoe het met je gaat.
Zien hoe het de kippen van de jongerengroep vergaat of kijken naar een stel jongens op het afgetrapte voetbalveld. Het langzame lopen en het altijd groeten van de mensen. De vrolijke gezichten als je in het Bemba antwoordt. Het alles mogen en niets moeten.
’s Avonds een sterrenhemel waar je zelfs de Melkweg kunt zien. Een maan die zorgt voor de enige verlichting als je terugloopt van het cafeetje op de markt. De lieve knuffels en groeten van je vrienden, die je slaap lekker in het Nederlands wensen en je morgen weer graag willen zien.
Als het dan eenmaal bedtijd is, begint het te dagen. Voor het eerst in mijn leven voel ik mij in een land thuis. Ik zei ooit tegen pap en later tegen genoeg anderen: thuis is waar ik ben, omdat Nederland nooit zo heeft gevoeld voor mij. Maar voor het eerst kan ik zeggen, ik heb een thuis, Zambia.
In de drie weken in Nederland zweefde mijn hoofd in Zambia. Wat mistte ik het ontzettend! Nederland daarentegen heb ik nooit gemist en mis ik nu nog steeds niet. De liefde voor het land en haar prachtige inwoners zegt genoeg, want na drie weken wilde ik terug naar huis. Mijn Zambia.
En zoals elk land heeft ook Zambia zijn keerzijdes. Er zijn dingen niet zo belangrijk, die ik zelf wel belangrijk vind. Maar waar hier de negatieve dingen totaal niet kunnen opwegen tegen de positieve dingen, doen ze dat in Nederland wel. In dit land heb ik mij aangepast en geprobeerd alles eruit te halen wat er in zit. Ik zeg tegen andere Muzungu’s dat ze naar hun eigen land terug moeten gaan, vergetende dat ik zelf ook een witte ben. Ja, wit van de buitenkant, maar zwart van de binnenkant.
Wetende dat ik dit land over drie weken ga verlaten, doet nu al pijn. Mijn mooie vrienden en geweldige vriend achterlatende. Maar ik weet, het is niet de laatste keer. Zambia is mijn thuis en thuis is waar ik hoor te zijn. Wanneer? Voor hoelang? Altijd of maar even?
Ik ga mijn thuis meer missen dan dat ik mijn geboorteland ooit heb gedaan.
I am a Zambian. Not because I was born there, but because my heart beats with Zambia’s.
Veel liefs vanuit mijn thuis,
Jennifer
-
12 Juli 2011 - 15:46
Jolanda:
Ha mupke!
Mooi gesjreve!! Hubs helemaol geliek, toes is woo se dich toes veuls.
En desse dich zo ontzettend toes veuls in Zambia, is helemaol top!!
Geniet nog van de letste weakskes en ich gaon dich NOE mailen ;) hihihi!!
Dieke kus!!!! -
12 Juli 2011 - 16:59
Ilse:
Haay Jen!
Mooi gedichtje hahaha :P
Geniet er nog van!
XXX -
12 Juli 2011 - 17:08
Tiny:
Nou ja .dan maar een nieuwe vakantie plaats erbij , eigenlijk hadden we jouw liever hier, maar ja het gaat er om waar jij gelukkig bent. geniet er nog van.
XX T & T -
12 Juli 2011 - 19:23
Malou:
Heej Jennifer.
Dat z'n reis kan leiden tot zoiets moois.
Geniet er maar van!
Groetjes xXx Malou -
13 Juli 2011 - 20:08
Marian Janssen:
Ha Jennifer,
Wat een ondekking zeg! Wit van buiten, zwart van binnen. Ik schrik er even van! Het is vooral fijn dat jij rust voelt en een mooie en positieve beleving hebt in Zambia. Ik schrik er even van omdat ik denk dat je het dan vaak moeilijk hebt gehad met een onbestendig en onbegrijpelijk gevoel van binnen? Hoe dan ook, ik ben blij voor je en hoor straks graag alle verhalen. Wil dan graag de foto's zien met ondertiteling van jou.
lieve groeten van Marian -
18 Juli 2011 - 12:06
Mieke Peeters:
Hallo Jennifer,
Nog snel even je laatste verhaal lezen voor we in de camper naar Frankrijk stappen. Mooi verhaal over hoe jij je echt voelt. Geniet de laatste weken.
groetjes,
Mieke,Herman, Maarten,Eline en Joost
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
