Liefde en geluk, een zeldzaam mooi gevoel
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
06 Maart 2011 | Zambia, Mpongwe
Laat ik mij nog een keer voorstellen, mijn naam is Mutali (spreek uit Moetali). Ja, dat is mijn echte naam. Ik begrijp niet waarom de Zambianen raar kijken als ik dat zeg. Want het is toch een echte Bemba naam hoor. En dat is toch de taal die ze in deze streek spreken. Een echte betekenis heeft de naam niet, maar ik heb hem gekregen omdat ik een denker, boekenwurm en een rustig persoon ben. Ik zeg: perfect!
En zondag was het dan zover. Aniek en ik konden in ons eigen huisje. Eindelijk, we hebben een echt huis voor de komende maanden! Eerst nog wat dingetjes gepoetst en daarna onze spullen ingeruimd. Ook wat op de muren gehangen, zodat het toch iets gezelliger is. Het voelt dan nu ook iedere dag als thuiskomen.
Met een eigen huis heb je natuurlijk ook buren. De muren zijn hier van karton, denk ik. We horen alles wat ze zeggen en dit komt niet omdat ze zo zacht praten. En als ze dan ook nog naar het paardenrennen of voetballen aan het kijken zijn, dan meen je dat ze langs je staan. Want het is blijkbaar geen paardenrennen of voetballen wat zorgt dat ze zoveel lawaai maken, het is……bidden! En dat twee keer per avond! Hallelujaaaa! Dan zet er maar liever een goede voetbalwedstrijd op, kan ik ook nog meegenieten.
En dan stage. Inmiddels zijn we twee hectische weken onderweg. We hebben in de eerste week vooral geobserveerd en zijn op die manier meer te weten gekomen over de kinderen. In de tweede week hebben we al individuele dingen met de kinderen gedaan, maar hebben we ook enkele ideeën voorgelegd aan Sister Karen. Zo hebben we het tijdschema veranderd, aangezien enkele lessen meer dan één uur duurde. Dat is zelfs voor mij teveel van het goede! We hebben de lessen ingekort tot een half uur en daarna komt steeds een creatief vak. Ook willen we meer individueel gaan begeleiden en dit hebben we ook met onze supervisor Tijs besproken. Dus we hebben de komende tijd nog voldoende te bespreken en hopelijk kunnen we dingen veranderen in samenspraak met de Zambianen.
Één ding staat mij vooral bij van stage afgelopen week. Charity, een meisje uit de klas, is slim genoeg om naar Grade 1 of Grade 2 te mogen gaan. Sister Karen is bang dat ze het negatieve gedrag van anderen gaat kopiëren en er dan op achteruit gaat. De moeder van Charity kwam op bezoek en vertelde dat het financieel niet mogelijk is om haar naar een andere school te laten gaan. Vader is in afwachting van een gevangenisstraf en moeder moet dan zorgen voor de vier kinderen. Het raakte mij diep om dit te horen. Een lief, hardwerkend, slim meisje dat door armoede nu niet verder kan leren. Ze is veruit de beste van de klas en ze heeft veel potentie in zich. Ik wil de komende weken dan ook tijd in haar steken, zodat ze zich kan blijven ontwikkelen op allerlei gebieden. Daarnaast hoop ik ook de rest van de kinderen meer individueel te kunnen begeleiden en dan vooral in de dingen die zij nodig hebben en die ze kunnen. Er zitten enkele kinderen tussen die nooit zullen leren schrijven of lezen, dus we gaan kijken naar andere opties. Wat kunnen ze wel en wat kunnen ze eventueel nog leren?
Het weekend brengen we door in Mpongwe. We zijn daar vrijdag aangekomen en vertrekken zondag in de loop van de dag weer. Op zaterdag was het OVC day (Orphans and Vulnerable Children day). Aniek en ik hebben hiervoor de opzet gemaakt en het bleek te zijn dat die niet veel was aangepast en dus werd uitgevoerd. Samen met de familie van Tine en Tijs, student Martijn en de jongeren van de Youth Group hebben we ervoor gezorgd dat er ongeveer zestig kinderen een geweldige dag hebben gehad. We hebben spellen gedaan, samen gegeten, gedanst en gezongen. Terwijl ik zoveel mogelijk probeerde vast te leggen op foto en film, overviel mij een zeldzaam gelukzalig gevoel. Zo hoort het te zijn. Zo moet het zijn. Al die liefde die je zag. De oudere kinderen van college die de jonge kinderen van Grade 2 ondersteunden in alles. De Youth Group die zich zo hard inzette en dit ook met alle liefde deed. Nieuwe contacten en nieuwe vrienden werden door iedereen gemaakt en opgedaan. Na de regen ’s morgens, was er later tijd voor zonneschijn. Iets wat deze dag ook echt verdiende. Iedereen zette zich in op zijn eigen manier en deed dit met succes. De kinderen hadden een topdag. En nadat alle kinderen vertrokken waren, zaten de Belgen, Nederlanders en Youth Group leden bij elkaar. Iedereen met een tevreden, gelukkig gevoel had ik het idee. Er werd nog wat gedronken en gevolleyd. Er werd gekletst, gelachen en muziek gedraaid. Wat de rest van het weekend ook brengen mag, dit was de beste dag tot nu toe. Ik kijk uit naar de komende uren, dagen, weken en maanden. Het kan alleen maar beter!
Foto’s:
http://picasaweb.google.com/112789839660488301520/Zambia2011#
Groetjes,
Jennifer
En zondag was het dan zover. Aniek en ik konden in ons eigen huisje. Eindelijk, we hebben een echt huis voor de komende maanden! Eerst nog wat dingetjes gepoetst en daarna onze spullen ingeruimd. Ook wat op de muren gehangen, zodat het toch iets gezelliger is. Het voelt dan nu ook iedere dag als thuiskomen.
Met een eigen huis heb je natuurlijk ook buren. De muren zijn hier van karton, denk ik. We horen alles wat ze zeggen en dit komt niet omdat ze zo zacht praten. En als ze dan ook nog naar het paardenrennen of voetballen aan het kijken zijn, dan meen je dat ze langs je staan. Want het is blijkbaar geen paardenrennen of voetballen wat zorgt dat ze zoveel lawaai maken, het is……bidden! En dat twee keer per avond! Hallelujaaaa! Dan zet er maar liever een goede voetbalwedstrijd op, kan ik ook nog meegenieten.
En dan stage. Inmiddels zijn we twee hectische weken onderweg. We hebben in de eerste week vooral geobserveerd en zijn op die manier meer te weten gekomen over de kinderen. In de tweede week hebben we al individuele dingen met de kinderen gedaan, maar hebben we ook enkele ideeën voorgelegd aan Sister Karen. Zo hebben we het tijdschema veranderd, aangezien enkele lessen meer dan één uur duurde. Dat is zelfs voor mij teveel van het goede! We hebben de lessen ingekort tot een half uur en daarna komt steeds een creatief vak. Ook willen we meer individueel gaan begeleiden en dit hebben we ook met onze supervisor Tijs besproken. Dus we hebben de komende tijd nog voldoende te bespreken en hopelijk kunnen we dingen veranderen in samenspraak met de Zambianen.
Één ding staat mij vooral bij van stage afgelopen week. Charity, een meisje uit de klas, is slim genoeg om naar Grade 1 of Grade 2 te mogen gaan. Sister Karen is bang dat ze het negatieve gedrag van anderen gaat kopiëren en er dan op achteruit gaat. De moeder van Charity kwam op bezoek en vertelde dat het financieel niet mogelijk is om haar naar een andere school te laten gaan. Vader is in afwachting van een gevangenisstraf en moeder moet dan zorgen voor de vier kinderen. Het raakte mij diep om dit te horen. Een lief, hardwerkend, slim meisje dat door armoede nu niet verder kan leren. Ze is veruit de beste van de klas en ze heeft veel potentie in zich. Ik wil de komende weken dan ook tijd in haar steken, zodat ze zich kan blijven ontwikkelen op allerlei gebieden. Daarnaast hoop ik ook de rest van de kinderen meer individueel te kunnen begeleiden en dan vooral in de dingen die zij nodig hebben en die ze kunnen. Er zitten enkele kinderen tussen die nooit zullen leren schrijven of lezen, dus we gaan kijken naar andere opties. Wat kunnen ze wel en wat kunnen ze eventueel nog leren?
Het weekend brengen we door in Mpongwe. We zijn daar vrijdag aangekomen en vertrekken zondag in de loop van de dag weer. Op zaterdag was het OVC day (Orphans and Vulnerable Children day). Aniek en ik hebben hiervoor de opzet gemaakt en het bleek te zijn dat die niet veel was aangepast en dus werd uitgevoerd. Samen met de familie van Tine en Tijs, student Martijn en de jongeren van de Youth Group hebben we ervoor gezorgd dat er ongeveer zestig kinderen een geweldige dag hebben gehad. We hebben spellen gedaan, samen gegeten, gedanst en gezongen. Terwijl ik zoveel mogelijk probeerde vast te leggen op foto en film, overviel mij een zeldzaam gelukzalig gevoel. Zo hoort het te zijn. Zo moet het zijn. Al die liefde die je zag. De oudere kinderen van college die de jonge kinderen van Grade 2 ondersteunden in alles. De Youth Group die zich zo hard inzette en dit ook met alle liefde deed. Nieuwe contacten en nieuwe vrienden werden door iedereen gemaakt en opgedaan. Na de regen ’s morgens, was er later tijd voor zonneschijn. Iets wat deze dag ook echt verdiende. Iedereen zette zich in op zijn eigen manier en deed dit met succes. De kinderen hadden een topdag. En nadat alle kinderen vertrokken waren, zaten de Belgen, Nederlanders en Youth Group leden bij elkaar. Iedereen met een tevreden, gelukkig gevoel had ik het idee. Er werd nog wat gedronken en gevolleyd. Er werd gekletst, gelachen en muziek gedraaid. Wat de rest van het weekend ook brengen mag, dit was de beste dag tot nu toe. Ik kijk uit naar de komende uren, dagen, weken en maanden. Het kan alleen maar beter!
Foto’s:
http://picasaweb.google.com/112789839660488301520/Zambia2011#
Groetjes,
Jennifer
-
06 Maart 2011 - 10:35
Evelien:
Het gaat je goed daar, lees ik, prachtig project, als je nog onderwijskundig advies nodig hebt, of spulletjes? Dan hoor ik het wel he, stuur ik je gewoon iets op!
groetjes Evelien -
06 Maart 2011 - 10:54
Ger:
Ik besteed er niet teveel woorden aan, maar wat geeft mij dit een goed gevoel. Ik voel het geluk met je mee. Mooi, mooi, mooi.
Pap -
06 Maart 2011 - 15:22
Annemie:
hoi jennifer wat fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt ik zou er zelf nog wat van kunnen leren wat ji de kinderen leert en met simpele dingen omdat er geen andere middelen voor handen zijn. toch zijn de kinderen gelukkig ik wens je een leerzame tijd en heel veel plezier -
06 Maart 2011 - 22:55
Jolanda:
mooi, wie sommige dingen dich zo kinne raken! veur mich wederom weer heel herkenbaar vanoet mien oeganda-avontuur!
door dich herbeleef ich mien reis weer heel erg en dink ich der momenteel heel erg veul aan truuk. bedankt dao veur!!! :D dao geniet ich super van! hihi!
kusje!! -
07 Maart 2011 - 08:31
Saskia:
Wat een mooi verslag! Tranen in m'n ogen over hoe je het heb beleefd en zo beeldend hebt geschreven. Dat jij daar geniet, is duidelijk! We leven en lezen met jou en jullie mee. Groetjes en ook nog Alaaf! Sas -
07 Maart 2011 - 11:52
Kel:
wat ein mooi verhoal Jen!
en ech heeel speciaal watse besjriefs euver dea mooie daag!
superveal succes nog en geniet dr veural van;)
liefs, Kell -
08 Maart 2011 - 09:29
Leonie:
Hey Jennifer,
fantastisch hoe je beschrijft wat het met je doet als je die kinderen observeert en begeleidt. Je loop dan inderdaad al tegen een groot cult. verschil aan.. Wij moeten naar school en krijgen subsidie.. en hun?
Wat een oneerlijkheid in de wereld. In India proberen we die kids vaardigheden te leren als poetsen, koken, geld tellen, etc. Zodat ze mee kunnen helpen in het huishouden en mogelijk in een winkeltje kunnen werken. Heel praktijk gerichte competenties dus.
Waarschijnlijk is het bij jullie hetzelfde.
Geniet van alles daar en laat het allemaal invloed op je hebben. Je wordt er een nog mooier mens van! Weet ik heel zeker!
Groetjes Leonie -
08 Maart 2011 - 18:57
Tineke:
Ha Jen, Wat fijn om te lezen dat het zo goed met je gaat in Zambia. Mooie stukken schrijf je en met pakkende titels. Geniet. -
09 Maart 2011 - 10:53
Marian Timmermans:
hallo Jennifer.
vanmorgen met mama Truus gepraat,ze is zo trots op jou ,alles ging goed met je hoorde ik ,wat fijn om te horen,hier zit de carnaval er op,verder gaat ,t hier z,n gangetje,veel oppassen op onze kleinkientjes,heel veel groetjes met eine dieke knoefel van os oet baolder xxx -
09 Maart 2011 - 14:35
Mauwie:
fijn om te lezen dat het goed gaat lieverd. xxx mauwie -
09 Maart 2011 - 18:28
Eric:
wou!!.... Wat een tekst zeg! echt helemaal te gek wat je daar allemaal mee maakt.
Om maar even bij het begin te beginnen zoals jij natuurlijk ook doet.
Die buren van jou hé?... schop die gewoon de keet uit haha. ( grapje )
Ik vind het geweldig om te lezen om je alles aanpakt daar en dat de plannen die je maakt ook voor een groot deel of misschien wel helemaal doorgezet te kunnen worden. Je krijgt dan gewoon een gevoel dat je een verschil kunt maken in de wereld, hoe lekker moet dat zijn!?
Succes verder en tot je volgende verslag.
Greetz,
Eric -
13 Maart 2011 - 13:58
Ton Korsten-Korenrom:
Dag Jennifer,
Dit stukje doet mij echt goed! Ik had er graag bij willen zijn. Dit zijn de mensen van Mpongwe zoals ik ze al 10 jaar meemaak. -
14 Maart 2011 - 12:28
Mieke Peeters:
Hallo Jennifer,
Wat fijn dat jullie zoveel kunnen betekenen voor de kinderen en dat met zo weinig middelen.
Wel triest dat Charity, die zo graag verder wil, niet de mogelijkheden heeft.
Hier in Nederland mogen we dan niet klagen.
Heel veel geluk.
Groetjes,
Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
