Via 21, 20, 1 en 5 terug naar huis
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
20 April 2012 | Griekenland, Athene
Groene bomen, een stralende zon en een kraakheldere zee. Een gloeiende huid, aangezien die niet meer gewend is aan zoveel zon. Lachende, vriendelijke en Engels sprekende mensen. Inderdaad, ik typ dit niet vanuit Litouwen, maar vanuit Rhodos, een eiland van Griekenland en land nummer 21 op mijn lijst.
Het is alweer 2,5 maand geleden dat ik het vliegtuig instapte richting Vilnius en Nederland verliet. Door de voorbereiding thuis wist ik al een beetje wat mij te wachten stond, maar uiteindelijk bleek het allemaal nog iets erger te zijn. Ik kwam terecht in een stad en land waar ik nog steeds niets mee kan. Grauw, onvriendelijk, nors, saai. Iets wat ik als persoon, hoop ik, totaal niet ben! Er wordt vaak gezegd dat de Litouwers veranderen als de zon schijnt en dat lijkt ook te kloppen. Ineens zie je ze meer buiten en kan er een lach op het gezicht getoverd worden. Waarom kan die lach er niet zijn als het regent of als het bewolkt is? Hoe echt ben je dan als persoon? Ik kan er helemaal niks mee.
De beste keuze die ik dan ook in Litouwen heb gemaakt, is om daar voor één week weg te gaan. Op naar een nieuw land, waar ik altijd al heen wilde. Even weg uit het saaie Litouwen. Wat ik het mooiste vond gedurende mijn 3,5 maand in Litouwen: Griekenland! Het is triest, maar waar.
Natuurlijk is Litouwen geen ervaring die ik ga vergeten, maar ook geen ervaring die ik mijn kleinkinderen als eerste ga vertellen. Het wordt een herinnering die ik in mijn geheugen opneem, maar die pas verteld wordt als al het andere al is gezegd.
Wat houdt mij dan nog op de been en wat houdt mij eigenlijk überhaupt nog in Litouwen? Eerst vooral het feit dat ik mijn diploma heel graag wil halen. Daarna het feit dat ik naar Griekenland ging. En nu, het feit dat ik over drie maanden lekker in Zambia zit, daar waar ik thuis ben en thuis hoor. Het vooruitzicht dat ik nog even twee maanden op ‘vakantie’ kan gaan naar Nederland en nog een bezoekje aan mijn nichtje in Frankrijk.
Zittende op het ligbedje aan het zwembad met de muziek in de oren overdenk ik het afgelopen jaar. Het was lastig en zelfs erg zwaar op momenten. Wat had ik pap graag Griekenland laten zien, en ja, zelfs het grauwe Vilnius had ik hem wel willen laten zien. Gelukkig draag ik een ketting met zijn vingerafdruk en ziet hij op deze manier nog alle landen die ik bezoek. Ik hoop dat hij net zo geniet (of niet!) als mij! Daarnaast heb ik mijn vriend al negen maanden niet meer gezien, iets wat ook niet makkelijk is, maar tot nu toe lukt het ons toch maar. Een opleiding die afgemaakt dient te worden, waar je het eigenlijk helemaal mee gehad hebt. Weer wonen in Nederland, iets wat niet makkelijk is voor mij. En dan Litouwen, dat als een ijskoud bad is.
Griekenland is ten einde en er dient teruggekeerd te worden naar Vilnius. In één woord: verschrikkelijk! Het zijn nog vier weken, maar het gaan lange weken worden. Terug naar het saaie, grijze land en werken als een paard om de scriptie af te krijgen. Maar beide krijgen mij niet klein, want ik heb iets prachtigs om naar uit te kijken. Op 17 juli, laat in de avond, vlieg ik terug naar huis. Op 18 juli, ergens in de middag, mag ik eindelijk echt uitrusten. Eindelijk echt kunnen genieten, gelukkig worden, vrolijk zijn. Maar vooral eindelijk beginnen met het leven dat ik wil, iets wat ik na ruim 24 jaar wel verdiend heb.
Liefs uit Griekenland,
Jennifer
PS. Heeft er iemand nog handpoppen of iets dergelijks voor een poppenkast? Ik ben er blij mee, want ik kan ze goed gebruiken in Zambia. Daarnaast wil ik bij deze Monique bedanken voor alle moeite die ze al heeft gedaan en nog steeds doet. Je bent meer dan geweldig!
PS2: Foto's komen met het volgende verslag!
Het is alweer 2,5 maand geleden dat ik het vliegtuig instapte richting Vilnius en Nederland verliet. Door de voorbereiding thuis wist ik al een beetje wat mij te wachten stond, maar uiteindelijk bleek het allemaal nog iets erger te zijn. Ik kwam terecht in een stad en land waar ik nog steeds niets mee kan. Grauw, onvriendelijk, nors, saai. Iets wat ik als persoon, hoop ik, totaal niet ben! Er wordt vaak gezegd dat de Litouwers veranderen als de zon schijnt en dat lijkt ook te kloppen. Ineens zie je ze meer buiten en kan er een lach op het gezicht getoverd worden. Waarom kan die lach er niet zijn als het regent of als het bewolkt is? Hoe echt ben je dan als persoon? Ik kan er helemaal niks mee.
De beste keuze die ik dan ook in Litouwen heb gemaakt, is om daar voor één week weg te gaan. Op naar een nieuw land, waar ik altijd al heen wilde. Even weg uit het saaie Litouwen. Wat ik het mooiste vond gedurende mijn 3,5 maand in Litouwen: Griekenland! Het is triest, maar waar.
Natuurlijk is Litouwen geen ervaring die ik ga vergeten, maar ook geen ervaring die ik mijn kleinkinderen als eerste ga vertellen. Het wordt een herinnering die ik in mijn geheugen opneem, maar die pas verteld wordt als al het andere al is gezegd.
Wat houdt mij dan nog op de been en wat houdt mij eigenlijk überhaupt nog in Litouwen? Eerst vooral het feit dat ik mijn diploma heel graag wil halen. Daarna het feit dat ik naar Griekenland ging. En nu, het feit dat ik over drie maanden lekker in Zambia zit, daar waar ik thuis ben en thuis hoor. Het vooruitzicht dat ik nog even twee maanden op ‘vakantie’ kan gaan naar Nederland en nog een bezoekje aan mijn nichtje in Frankrijk.
Zittende op het ligbedje aan het zwembad met de muziek in de oren overdenk ik het afgelopen jaar. Het was lastig en zelfs erg zwaar op momenten. Wat had ik pap graag Griekenland laten zien, en ja, zelfs het grauwe Vilnius had ik hem wel willen laten zien. Gelukkig draag ik een ketting met zijn vingerafdruk en ziet hij op deze manier nog alle landen die ik bezoek. Ik hoop dat hij net zo geniet (of niet!) als mij! Daarnaast heb ik mijn vriend al negen maanden niet meer gezien, iets wat ook niet makkelijk is, maar tot nu toe lukt het ons toch maar. Een opleiding die afgemaakt dient te worden, waar je het eigenlijk helemaal mee gehad hebt. Weer wonen in Nederland, iets wat niet makkelijk is voor mij. En dan Litouwen, dat als een ijskoud bad is.
Griekenland is ten einde en er dient teruggekeerd te worden naar Vilnius. In één woord: verschrikkelijk! Het zijn nog vier weken, maar het gaan lange weken worden. Terug naar het saaie, grijze land en werken als een paard om de scriptie af te krijgen. Maar beide krijgen mij niet klein, want ik heb iets prachtigs om naar uit te kijken. Op 17 juli, laat in de avond, vlieg ik terug naar huis. Op 18 juli, ergens in de middag, mag ik eindelijk echt uitrusten. Eindelijk echt kunnen genieten, gelukkig worden, vrolijk zijn. Maar vooral eindelijk beginnen met het leven dat ik wil, iets wat ik na ruim 24 jaar wel verdiend heb.
Liefs uit Griekenland,
Jennifer
PS. Heeft er iemand nog handpoppen of iets dergelijks voor een poppenkast? Ik ben er blij mee, want ik kan ze goed gebruiken in Zambia. Daarnaast wil ik bij deze Monique bedanken voor alle moeite die ze al heeft gedaan en nog steeds doet. Je bent meer dan geweldig!
PS2: Foto's komen met het volgende verslag!
-
21 April 2012 - 07:24
Jolanda:
T aaftellen kin beginne, noe se wits wanneer desse truuk moogs nao Zambia!
Nog ff doorbikkelen meid, doe bis der bienao!!
Gelukkig heet Griekenlandj dich good gedaon. Maak gebroek van dea nieuwe energie om nog ff door te gaon!
Doe kins t!
xx -
21 April 2012 - 15:38
Rianne:
Haai al van jolanda vernomen desse tussendoor ff un oetstapje noa rhodos hubs gemaakt. jammer det litouwen zo erg tegen valt, mer mssn kumt det aug omdesse zo gear noa zambia terug verlangt.. den vilt zo'n land natuurlik al helemoal teage es uiterste. zeen dig op de verjoardaag van jolanda, kletsen we us bie! x -
22 April 2012 - 19:37
Annelie Peters:
Hey Jennifer,
Even uit het oog, maar niet uit het hart. Meid je doet het geweldig! Je papa zou super trots op je zijn! Koester de mooie momenten en vergeet the bad! Thats live! Je ervaringen neem je mee de rest van je leven. Bijna klaar met je studie en dan de ontlading... ga er vooral van genieten. Enne... feestje? Ik kom je graag feliciteren! Ik hoor graag van je.
Lieve groeten en een dikke knuffel vanuit Tegelen! -
29 April 2012 - 08:22
Monique Vlieks:
lees nu pas je verslag....iets gemist geloof ik....Maar wederom mooi!
En nu stop je wel met mij te bedanken he.....doe het graag, dat weet je! -
02 Mei 2012 - 20:36
Annemarie:
Ha Jennifer, kind, wat heb ik met je te doen...haha.....ik heb zakelijk regelmatig met Litouwen te maken en dat brengt mij ook meestal weinig vreugde!
Maar....het is voor een goed doel, jouw verblijf daar, dus even doorbijten!
Weet zeker dat Ger Litouwen graag bezocht had, in jouw gezelschap, want hij hield sowieso van allerlei culturen en zou dit ook als een "ervaring" hebben opgeslagen..... Griekenland idem dito.
Ger....het is alweer bijna een jaar geleden...wat is dat afschuwelijk snel gegaan (voor mij althans). Gek, ik kende hem helemaal niet zo goed en lang, maar ik mis hem nog steeds.....en kan mij daarom inleven in hoe jij, mam en Dennis hem moeten missen......
Maar ook weer in zijn naam.....doorgaan, doorgaan met de dingen die jij leuk, interessant, belangrijk en waardevol vindt......en dat doe jij!
Houd nog even vol daar en dan lekker terug naar Nederland. Even genieten van mam, Dennis en familie hier....diploma in ontvangst nemen, vervolgens naar Frankrijk en dan.....Zambia....eindelijk naar je lieve vriend.....Jennifer, tot gauw!!!!
X Annemarie -
05 Mei 2012 - 09:59
Mieke Peeters:
Hoi Jennifer,
Van Truus hoor ik natuurlijk al het een en ander over jou.
We zijn al druk bezig om spulletjes te verzamelen voor Afrika.
Ondanks het tegenvallen van Litouwen, weet ik zeker dat je er sterker van terug komt.
Groetjes,
Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
