‘Jip, Janneke en Takkie’
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
17 Mei 2011 | Zambia, Ndola
Voor één keer hebben we hetzelfde verhaal.
Je kent ze wel Jip en Janneke, Peppi en Kokki, Bassie en Adriaan, of zoals de Belgen ons wel eens noemen, Jut en Jul. Dynamische duo´s, met de juiste deksel op de goede pot.
De rustige, de denker, de gestructureerde, de avonturier en de vrouw in dit verhaal, dat is typisch Jennifer. De drukke, de doener, de chaoot, de benjamin qua reizen en het kleine meisje, dat is typisch Aniek.
Sommige van jullie kennen het misschien wel, vuurwerk, de vonk, liefde het eerste gezicht. De match made in heaven was geboren. Jennifer en Aniek, de perfecte match.
Op naar Zambia dus! Op elkaar aangewezen, maar perfect in balans. Wat de ene te weinig heeft, heeft de ander te veel. Samen de wijde wereld in. Als twee mzungu´s is het niet moeilijk om onherkenbaar te blijven. Zo ook in de welbekende bakkerij, die wij dagelijks bezoeken.
Wij als twee doldwaze bij elkaar, daar verwacht je toch echt geen tweede paar van. Maar, het onmogelijke is dan echt gebeurd! In een land hier ver vandaan leven twee donkere mannen die je net als ons in het rijtje van dynamische duo’s kunt plaatsen.
Wie had gedacht dat deze twee uitzonderlijke paren elkaar ooit zouden treffen?
Modius en Collins delen hun eten, geven elkaar advies, helpen elkaar daar waar nodig en kunnen de lachmarathons van ons twee met gemak bij houden. Af en toe zijn ze ook een spiegel voor ons en lijkt het net of we naar ons zelf zitten te kijken. Het duurde dan ook niet lang of ook hier was vuurwerk te zien. We vullen elkaar aan, denken veelal hetzelfde, krijgen tegelijk de slappe lach en hebben aan één blik genoeg. Ja, ook hier past de deksel weer op de pot.
Het is dus wel duidelijk dat zij de Jip in dit verhaal zijn en wij de Janneke. Maar waar is Takkie?
Die is net als in het Jip en Janneke verhaal het buitenbeentje. Want wat is een Takkie zonder een Siep? Gilbert, de derde ‘werkende’ man van de bakkerij heeft de eer om door ons Takkie genoemd te worden.
Zoals al eerder aangegeven waren wij met z’n vieren algauw ‘The Magical Four’. Gilbert bleef een beetje achter en verder dan een scheve lach en een begroeting kwam het niet. Iedere keer als wij binnenkwamen, taaide Gilbert af. Hij ging tijdens werkuren gerust drie uur naar een voetbalwedstrijd kijken, liep verdwaald rond of lag achter in het magazijn in zijn mand te slapen. Van werken kwam in elk geval niet veel terecht!
Wat bleek, onze verdwaalde Takkie had nog ergens een Siep zitten, die af en toe eens om de hoek komt kijken of alles nog leeft. Hier brengt hij dan ook enkele uren per dag mee door en bleek hij toch minder verdwaald te zijn dan wij dachten. Hij had een doel om dagelijks naar toe te gaan!
Inmiddels zijn we Takkie iets meer gaan waarderen en hebben we ook hem en Siep in ons hart gesloten.
De vriendschap met Collins en Modius is ons heel dierbaar geworden en het is er eentje die wij liever niet willen missen. Wij zijn in elk geval blij dat we een nieuwe match made in heaven hebben gevonden. Daarom gaan wij er de komende drie maanden nog tegenaan en gaat ‘The Magical Four’ er nog alles uithalen wat er in zit!
Heel veel liefs vanuit het geweldige Zambia,
De Janneke’s
PS. Met mij (Jennifer) gaat weer alles goed. De wond geneest goed en ik ben inmiddels weer begonnen aan stage. Ik heb het volgende in de rij wel weer gekregen: aften in mijn mond. Mijn weerstand is zo slecht op dit moment, dus wie weet wat mij nog te wachten staat.
Je kent ze wel Jip en Janneke, Peppi en Kokki, Bassie en Adriaan, of zoals de Belgen ons wel eens noemen, Jut en Jul. Dynamische duo´s, met de juiste deksel op de goede pot.
De rustige, de denker, de gestructureerde, de avonturier en de vrouw in dit verhaal, dat is typisch Jennifer. De drukke, de doener, de chaoot, de benjamin qua reizen en het kleine meisje, dat is typisch Aniek.
Sommige van jullie kennen het misschien wel, vuurwerk, de vonk, liefde het eerste gezicht. De match made in heaven was geboren. Jennifer en Aniek, de perfecte match.
Op naar Zambia dus! Op elkaar aangewezen, maar perfect in balans. Wat de ene te weinig heeft, heeft de ander te veel. Samen de wijde wereld in. Als twee mzungu´s is het niet moeilijk om onherkenbaar te blijven. Zo ook in de welbekende bakkerij, die wij dagelijks bezoeken.
Wij als twee doldwaze bij elkaar, daar verwacht je toch echt geen tweede paar van. Maar, het onmogelijke is dan echt gebeurd! In een land hier ver vandaan leven twee donkere mannen die je net als ons in het rijtje van dynamische duo’s kunt plaatsen.
Wie had gedacht dat deze twee uitzonderlijke paren elkaar ooit zouden treffen?
Modius en Collins delen hun eten, geven elkaar advies, helpen elkaar daar waar nodig en kunnen de lachmarathons van ons twee met gemak bij houden. Af en toe zijn ze ook een spiegel voor ons en lijkt het net of we naar ons zelf zitten te kijken. Het duurde dan ook niet lang of ook hier was vuurwerk te zien. We vullen elkaar aan, denken veelal hetzelfde, krijgen tegelijk de slappe lach en hebben aan één blik genoeg. Ja, ook hier past de deksel weer op de pot.
Het is dus wel duidelijk dat zij de Jip in dit verhaal zijn en wij de Janneke. Maar waar is Takkie?
Die is net als in het Jip en Janneke verhaal het buitenbeentje. Want wat is een Takkie zonder een Siep? Gilbert, de derde ‘werkende’ man van de bakkerij heeft de eer om door ons Takkie genoemd te worden.
Zoals al eerder aangegeven waren wij met z’n vieren algauw ‘The Magical Four’. Gilbert bleef een beetje achter en verder dan een scheve lach en een begroeting kwam het niet. Iedere keer als wij binnenkwamen, taaide Gilbert af. Hij ging tijdens werkuren gerust drie uur naar een voetbalwedstrijd kijken, liep verdwaald rond of lag achter in het magazijn in zijn mand te slapen. Van werken kwam in elk geval niet veel terecht!
Wat bleek, onze verdwaalde Takkie had nog ergens een Siep zitten, die af en toe eens om de hoek komt kijken of alles nog leeft. Hier brengt hij dan ook enkele uren per dag mee door en bleek hij toch minder verdwaald te zijn dan wij dachten. Hij had een doel om dagelijks naar toe te gaan!
Inmiddels zijn we Takkie iets meer gaan waarderen en hebben we ook hem en Siep in ons hart gesloten.
De vriendschap met Collins en Modius is ons heel dierbaar geworden en het is er eentje die wij liever niet willen missen. Wij zijn in elk geval blij dat we een nieuwe match made in heaven hebben gevonden. Daarom gaan wij er de komende drie maanden nog tegenaan en gaat ‘The Magical Four’ er nog alles uithalen wat er in zit!
Heel veel liefs vanuit het geweldige Zambia,
De Janneke’s
PS. Met mij (Jennifer) gaat weer alles goed. De wond geneest goed en ik ben inmiddels weer begonnen aan stage. Ik heb het volgende in de rij wel weer gekregen: aften in mijn mond. Mijn weerstand is zo slecht op dit moment, dus wie weet wat mij nog te wachten staat.
-
17 Mei 2011 - 17:32
Mam:
Hoi Jen, of moet ik Janneke zeggen.
Leuk dat jullie ook eens iets over Collin en Modius schrijven.Ben blij dat jullie ze hebben leren kennen. Ik wens The Magical Four dan ook nog veel plezier de komende drie maanden.
Groetjes aan Aniek en de boys -
17 Mei 2011 - 19:25
Rianne:
Leuk verhaal haha!
Succes nog met stage en beterschap.
X -
17 Mei 2011 - 20:02
Malou:
waha, gekke:P
leuk verhaaltje
Gelukkig dat het wat beter gaat.
Veel suc6 nog
Groetjes Malou -
17 Mei 2011 - 21:27
Selly:
Ha!
Wat ben ik blie um te leaze det ut wear get beater geit met dich! Volhoaje hè!
Auk leuk det ge ug evenbeeld hebt gevonge! Hesse verder auk nog nieje foto's? Ben wel beniejd noa de Fab4!
Vanoavend waar d'r wear ein RTG, heij nog gedacht aan dich...wies dich tegeneuver die punten zous stoan etc...maar helaas! Asse truuk bis, den sleur ik dich wel mei! ;)
Heij trouwens auk wel dien vader verwacht, maar auk neet gezeen doa...maar dea komme we vast nog wel een kiertje tegen!
Hoaj dich sterk meid en geniet dr verder van!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
