Thailand: moeten, willen, kunnen, mogen
Door: Jennifer Peeters
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
21 November 2013 | Thailand, Chiang Mai
En dan eindelijk een verslag waar velen van jullie op zitten te wachten. Tenminste dat denk ik. Op het moment ben ik in Thailand en daar gaat dit verhaal dan ook over.
Ik begon in Phuket, maar dat voelde al vanaf het begin als moeten. Ik bleef in town en ging niet naar de stranden die lijken op de Costa del Sol. Ik had bedacht om nog wat eilandjes aan te doen, maar dit begon te voelen als moeten. En het voelde niet goed. Ik vertrok en kwam terecht in het rustigere Khao Lak. De stranden waren mooi en rustig, maar de boulevard was wederom Spanje. Phuket en Khao Lak hebben zich 9 jaar na de tsunami herpakt, maar het is jammer dat de historie met het zeewater is weg gevaagd.
Ik reisde weer verder en kwam in Bangkok terecht voor enkele uren. Ik liep bewust door de niet toeristische plekken waar ik geen enkele andere farang (witte) tegen kwam. Wel zag ik ontzettend veel rommel, smog en ratten. Blij dat ik diezelfde dag nog in de trein naar Kanchanaburi kon stappen. Eigenlijk was dit niet het plan, maar de trein naar Chiang Mai ligt er tijdelijk uit, dus was dit een goed alternatief.
Aangekomen in Kanchanaburi bezocht ik onder andere de bekende River Kwai brug. Prachtig om deze brug eindelijk eens te zien, maar balen dat veel mensen het als een toeristische attractie zien en de geschiedenis amper lijken te kennen. Ze lopen de brug op, lachen, maken een foto en vertrekken. Op een verjaardag kunnen ze dan een sterk verhaal vertellen. Ik weet de geschiedenis echter wel en liep dan ook over de brug met kippenvel. Hetzelfde gebeurde bij de beide musea waar ik nog heen ging. Op een foldertje stond: we willen de haat tegen de Japanners niet aanwakkeren, maar elkaar herinneren dat dit nooit vergeten wordt. Ik kan je vertellen dat ik inmiddels een hekel had gekregen aan die ubertoerist. Foto hier, foto daar, maar of ze aan het einde van hun reis nog weten waar ze zijn geweest.....
Vanuit Kanchanaburi vertrok ik naar het prachtige en rustige Pai. Wat een heerlijk, klein stadje! Wel veel toeristen, maar er heerst nog een echte hippie sfeer. Ik vond het er geweldig en voor het eerst begon ik iets te zien van het Thailand dat ik graag wilde zien. Voor het eerst konden Thailand en ik een vriendschap sluiten. In Pai liep ik rond,kletste met andere backpackers, zat een dag op een scooter en bezocht dorpjes, watervallen en kleine restaurantjes. Ik had er een schitterende tijd en genoot met volle teugen.
Chiang Mai was mijn volgende halte. Minder druk dan Bangkok, maar veel drukker dan Pai. Ik moest wennen en het lukte niet. De tempels die ik bezocht verloren hun kleur door mijn aangetaste humeur. Dit kon zo niet verder. De laatste dag hier (vandaag) heb ik een kayak tocht gedaan. Heerlijk in de jungle van Chang Dao met zes andere mensen. Allemaal even aardig en vriendelijk. Ik vond de rust, stilte en vogels heerlijk.
Twee dagen voor kayak tocht had ik al een belangrijk besluit genomen. De schoen bleef namelijk wringen. En wat doe ik dan: ik trek hem uit en doe een andere aan. Dus in plaats van drie dagen, ga ik nu vijf dagen eerder naar Laos. Een ander land en hopelijk ook beter voor mijn humeur. Dag Thailand, het spijt me zeer. We moesten geen liefde voor elkaar zijn, al had ik dat misschien gewild. Maar het kon niet en uiteindelijk mocht het ook niet. Dag Thailand, hallo Laos!
Liefs,
Jennifer
Ik begon in Phuket, maar dat voelde al vanaf het begin als moeten. Ik bleef in town en ging niet naar de stranden die lijken op de Costa del Sol. Ik had bedacht om nog wat eilandjes aan te doen, maar dit begon te voelen als moeten. En het voelde niet goed. Ik vertrok en kwam terecht in het rustigere Khao Lak. De stranden waren mooi en rustig, maar de boulevard was wederom Spanje. Phuket en Khao Lak hebben zich 9 jaar na de tsunami herpakt, maar het is jammer dat de historie met het zeewater is weg gevaagd.
Ik reisde weer verder en kwam in Bangkok terecht voor enkele uren. Ik liep bewust door de niet toeristische plekken waar ik geen enkele andere farang (witte) tegen kwam. Wel zag ik ontzettend veel rommel, smog en ratten. Blij dat ik diezelfde dag nog in de trein naar Kanchanaburi kon stappen. Eigenlijk was dit niet het plan, maar de trein naar Chiang Mai ligt er tijdelijk uit, dus was dit een goed alternatief.
Aangekomen in Kanchanaburi bezocht ik onder andere de bekende River Kwai brug. Prachtig om deze brug eindelijk eens te zien, maar balen dat veel mensen het als een toeristische attractie zien en de geschiedenis amper lijken te kennen. Ze lopen de brug op, lachen, maken een foto en vertrekken. Op een verjaardag kunnen ze dan een sterk verhaal vertellen. Ik weet de geschiedenis echter wel en liep dan ook over de brug met kippenvel. Hetzelfde gebeurde bij de beide musea waar ik nog heen ging. Op een foldertje stond: we willen de haat tegen de Japanners niet aanwakkeren, maar elkaar herinneren dat dit nooit vergeten wordt. Ik kan je vertellen dat ik inmiddels een hekel had gekregen aan die ubertoerist. Foto hier, foto daar, maar of ze aan het einde van hun reis nog weten waar ze zijn geweest.....
Vanuit Kanchanaburi vertrok ik naar het prachtige en rustige Pai. Wat een heerlijk, klein stadje! Wel veel toeristen, maar er heerst nog een echte hippie sfeer. Ik vond het er geweldig en voor het eerst begon ik iets te zien van het Thailand dat ik graag wilde zien. Voor het eerst konden Thailand en ik een vriendschap sluiten. In Pai liep ik rond,kletste met andere backpackers, zat een dag op een scooter en bezocht dorpjes, watervallen en kleine restaurantjes. Ik had er een schitterende tijd en genoot met volle teugen.
Chiang Mai was mijn volgende halte. Minder druk dan Bangkok, maar veel drukker dan Pai. Ik moest wennen en het lukte niet. De tempels die ik bezocht verloren hun kleur door mijn aangetaste humeur. Dit kon zo niet verder. De laatste dag hier (vandaag) heb ik een kayak tocht gedaan. Heerlijk in de jungle van Chang Dao met zes andere mensen. Allemaal even aardig en vriendelijk. Ik vond de rust, stilte en vogels heerlijk.
Twee dagen voor kayak tocht had ik al een belangrijk besluit genomen. De schoen bleef namelijk wringen. En wat doe ik dan: ik trek hem uit en doe een andere aan. Dus in plaats van drie dagen, ga ik nu vijf dagen eerder naar Laos. Een ander land en hopelijk ook beter voor mijn humeur. Dag Thailand, het spijt me zeer. We moesten geen liefde voor elkaar zijn, al had ik dat misschien gewild. Maar het kon niet en uiteindelijk mocht het ook niet. Dag Thailand, hallo Laos!
Liefs,
Jennifer
-
21 November 2013 - 15:27
Jolanda:
Veul plezeer in Laos meid!!
Hopelijk klikt det get beater ;) -
21 November 2013 - 17:05
Ans :
Hopelijk kens ze dig in Laos beater aarde en is det ein plek die ze wel in dien hertje kens sloete. Geniet ervan Jennifer . xx
-
21 November 2013 - 17:32
Evelien:
hey, wereldreiziger!!
Ben jaloers........ik wil ook. zit ik hier met al die kids in het suffe klaslokaal. Eerst ff een zak geld zoeken..
Veel reisplezier ik lees je verhalen graag!
grtjs, Evelien oet blierick ;-) -
21 November 2013 - 22:31
Aniek:
Mup, nieuw land, nieuwe oetdaging.
Geniet en mwende bwino!!
xxx -
22 November 2013 - 08:26
Mieke:
Hoi Jennifer,
Jammer dat Thailand niet was wat je dacht. Hopelijk bevalt Laos beter. Veel plezier.
Groetjes,
Mieke en Herman -
22 November 2013 - 22:12
Marian Janssen:
Ha Jen,
Naast tegenvallers lees ik gelukkig ook een aantal mooie ervaringen. Neem die mee! Veel plezier in de volgende landen.
groet, Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
