De bucketlist van een nomade
Door: Jennifer Peeters
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
26 September 2014 | Frankrijk, Valgorge
Zoals jullie hebben gemerkt is deze blog niet alleen een reisblog, maar vooral een blog waarin ik mijn gedachten, gevoelens en mening uit. Een onderdeel van mijn leven is de bucketlist. Misschien dat jullie dit fenomeen kennen of de film The Bucketlist met Morgan Freeman en Jack Nicholson hebben gezien. Mensen maken een lijst met dingen die ze gedurende hun leven of een bepaalde periode willen doen. Dit kunnen kleine en grote dingen zijn, eigenlijk alles wat je wilt. Dingen kunnen worden toegevoegd, maar het gaat er natuurlijk om dat de meeste dingen ook geschrapt worden.
Ook ik heb een bucketlist, maar die ziet niemand behalve ikzelf. Op 9 september mocht ik er weer eentje afstrepen, aangezien ik ben gaan paragliden! Zo gaaf! Het gaf echt een adrenalinekick en ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken. Mocht ik ooit tussen de bergen gaan wonen, dan ga ik les geven. Ik voelde ultieme vrijheid, hangende boven in de lucht. De wereld heeft een ander zicht vanuit daar en ik ben enigszins jaloers op de vogels. Heel erg bijzonder om dit te mogen meemaken.
De afgelopen jaren heb ik al veel dingen kunnen afstrepen. Vier continenten, een bachelor, werk met vluchtelingen, wonen en werken in het buitenland, de zonsopgang zien, de verandering van een nacht aanschouwen en diverse boeken lezen die interessant en leerzaam waren. Anderen inspireren en geïnspireerd worden blijven altijd op de lijst. Maar ik voeg ook veel toe en veelal hebben deze dingen te maken met reizen en het leven wat ik op dit moment leid.
De reiziger, de backpacker, de nomade. Dat is wie ik nu ben, dat is het leven dat ik nu leid. Negen landen in één jaar tijd, waarvan er zes nieuw waren. Een nieuw continent, andere culturen, vreemde talen. Nieuwe vriendschappen, vluchtige contacten, nieuwe kennis over de wereld en mijzelf. Veel weg zijn uit Nederland en leven uit mijn backpack met minimale inhoud.
Jaloers? Het is soms ook eenzaam, onstabiel en lastig. Maar vooral mooi, leerzaam en creatief. Tegen mensen die jaloers zijn, kan ik alleen maar zeggen: doe het! Een huis, hypotheek, kinderen of zekerheid mag geen excuses zijn, maar zijn dat vaak wel. En als dat zo is, waarom dan jaloers zijn op mij? Iedereen kan dit doen, je moet het alleen doen.
Wat ik ook hoor, is het feit dat ik nu eens serieus moet gaan doen en een echte baan moet zoeken. Dat is een reactie die pijn doet, want niet iedereen kan een 9 tot 5 mentaliteit hebben en nu al huisje-boompje-beestje willen. Voor veel mensen is dat het leven wat ze willen en wat ik zeEgun, maar het is nu nog niet voor mij weg gelegd. Verwacht dit dus ook nu nog niet van mij. Ik wil het niet, maar vooral, ik kan het niet. Ik ben daar te onrustig voor op dit moment. Ik wil nog teveel andere dingen voordat ik vast roest in een bepaalde structuur.
De reiziger, de backpacker, de nomade. Op 13 oktober (bijna zeker) zeg ik gedag tegen Frankrijk, na hier 6,5 maanden gewoond te hebben. Terug naar Nederland en dan op 6 november terug naar mijn geliefde Zambia. Hopelijk vind ik nu een baan, want dat is het enige wat mij tot rust kan brengen. Zo niet, dan ga ik vanaf januari een reis door zuidelijk Afrika maken en uiteindelijk weer terug keren naar Zambia.
Een nomade, die zwerft over de continenten, door de landen, over hobbelende wegen, kennismakend met vele culturen, talen en mensen. Die leeft uit haar backpack, slaapt op dunne matrassen, met velen op een kamer, werkend of reizend. Zoals Nico&Vinz zingen: I'm walking down this road of mine, this road that I call home.
Ik ben die nomade en de weg is mijn thuis.
Liefs,
Jen
Ook ik heb een bucketlist, maar die ziet niemand behalve ikzelf. Op 9 september mocht ik er weer eentje afstrepen, aangezien ik ben gaan paragliden! Zo gaaf! Het gaf echt een adrenalinekick en ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken. Mocht ik ooit tussen de bergen gaan wonen, dan ga ik les geven. Ik voelde ultieme vrijheid, hangende boven in de lucht. De wereld heeft een ander zicht vanuit daar en ik ben enigszins jaloers op de vogels. Heel erg bijzonder om dit te mogen meemaken.
De afgelopen jaren heb ik al veel dingen kunnen afstrepen. Vier continenten, een bachelor, werk met vluchtelingen, wonen en werken in het buitenland, de zonsopgang zien, de verandering van een nacht aanschouwen en diverse boeken lezen die interessant en leerzaam waren. Anderen inspireren en geïnspireerd worden blijven altijd op de lijst. Maar ik voeg ook veel toe en veelal hebben deze dingen te maken met reizen en het leven wat ik op dit moment leid.
De reiziger, de backpacker, de nomade. Dat is wie ik nu ben, dat is het leven dat ik nu leid. Negen landen in één jaar tijd, waarvan er zes nieuw waren. Een nieuw continent, andere culturen, vreemde talen. Nieuwe vriendschappen, vluchtige contacten, nieuwe kennis over de wereld en mijzelf. Veel weg zijn uit Nederland en leven uit mijn backpack met minimale inhoud.
Jaloers? Het is soms ook eenzaam, onstabiel en lastig. Maar vooral mooi, leerzaam en creatief. Tegen mensen die jaloers zijn, kan ik alleen maar zeggen: doe het! Een huis, hypotheek, kinderen of zekerheid mag geen excuses zijn, maar zijn dat vaak wel. En als dat zo is, waarom dan jaloers zijn op mij? Iedereen kan dit doen, je moet het alleen doen.
Wat ik ook hoor, is het feit dat ik nu eens serieus moet gaan doen en een echte baan moet zoeken. Dat is een reactie die pijn doet, want niet iedereen kan een 9 tot 5 mentaliteit hebben en nu al huisje-boompje-beestje willen. Voor veel mensen is dat het leven wat ze willen en wat ik zeEgun, maar het is nu nog niet voor mij weg gelegd. Verwacht dit dus ook nu nog niet van mij. Ik wil het niet, maar vooral, ik kan het niet. Ik ben daar te onrustig voor op dit moment. Ik wil nog teveel andere dingen voordat ik vast roest in een bepaalde structuur.
De reiziger, de backpacker, de nomade. Op 13 oktober (bijna zeker) zeg ik gedag tegen Frankrijk, na hier 6,5 maanden gewoond te hebben. Terug naar Nederland en dan op 6 november terug naar mijn geliefde Zambia. Hopelijk vind ik nu een baan, want dat is het enige wat mij tot rust kan brengen. Zo niet, dan ga ik vanaf januari een reis door zuidelijk Afrika maken en uiteindelijk weer terug keren naar Zambia.
Een nomade, die zwerft over de continenten, door de landen, over hobbelende wegen, kennismakend met vele culturen, talen en mensen. Die leeft uit haar backpack, slaapt op dunne matrassen, met velen op een kamer, werkend of reizend. Zoals Nico&Vinz zingen: I'm walking down this road of mine, this road that I call home.
Ik ben die nomade en de weg is mijn thuis.
Liefs,
Jen
-
26 September 2014 - 18:13
Mam:
Ja Jen weer een heel mooi verhaal.
En oostenrijk en Duitsland die hebben mooie bergen waar je kunt paragliden.
Maar dat zal voor jou wel te dicht bij huis zijn. Voor mij zou het geweldig zijn.
Ik ben blij dat je het die 6,5 maand in Frankrijk leuk hebt gehad met Pascal en Inge.
Vergeet niet dat die mensen tegen jou hebben gezegd dat je altijd bij hun terug kan komen.
Zal blij zijn als je er 13 okt weer bent al is het maar voor 3,5 week.
Gr Mam
-
26 September 2014 - 18:16
Aniek:
Uhmmmmm.. MOOI!!
(L). -
26 September 2014 - 18:21
Jolanda:
Mos doon watse zelf fijn vinjs, waat angere auch zegge.
Doe leafs dien leave, neet anger minse.
Al bin ich auch waal heel blie om dich weer efkes te kinne zeen :)
xxx -
26 September 2014 - 19:01
Mieke:
Hoi Jennifer,
Ik denk dat veel mensen jaloers zijn als ze dit lezen. Ze willen ook wel die vrijheid, maar durven niet de stap te nemen of zijn toch gebonden aan huisje, boompje, beestje. Dus ...leef je eigen leven en doe wat voor jou het beste is. Het gevoel van vrijheid wat je gehad hebt bij het paragliden, heb ik gehad bij het parapenten (stond op mijn wensenlijst): vrijheid, stilte, rust daar in de lucht.
Geniet nog even en tot over enkele weken.
Gr.
Mieke -
27 September 2014 - 13:53
Lindy :
Wat een mooi verhaal weer. Een ding wat nog op je bucketlist staat, dat doe je in iedergeval al: Anderen inspireren. En ik ben er daar 1 van, maar ik weet zeker dat er nog zat anderen zijn! Liefs Lin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
