Genieten...in de breedste zin van het woord

Enkele minuten voor de wekker ontwaak ik. Zonnestraaltjes prikken langs het gordijn in mijn ogen. Buiten staat er een stevige wind, terwijl de vogels fluiten en de bladeren ritselen. Voor enkele minuten blijven mijn ogen gesloten, is er een glimlach op mijn gezicht en luister ik naar de geluiden om mij heen. Als ik uiteindelijk de deur open maak, hoor ik het riviertje stromen en kijk naar de grote, groene reus voor mij. De diverse kleuren groen op de berg worden extra benadrukt door de prachtig schijnende zon. Ik adem de frisse lucht in en bedank Moeder Natuur voor haar schoonheid. Iedere dag mag ik genieten van deze geluiden, het mooie uitzicht en de frisse lucht. En dat allemaal vanuit mijn eerste, eigen huisje, ofwel de caravan van Jen.

Het werk is nog steeds aangenaam, al is het nu iets rustiger. De vakanties in zowel Frankrijk, België en Nederland zijn voorbij en dan is het nog een paar dagen iets rustiger. Binnenkort komen er meer gasten in het hotel en vanaf dan begint het echt te lopen. De collega’s arriveren langzaam aan, dus over een tijdje is het team compleet en mag het hoogseizoen beginnen.

Nog steeds spelen de 18 –ity’s een rol. Zo leefde ik een week volgens regularity (regelmatigheid) en probeerde ik dit vooral in de ochtend en avond na te leven. Beginnen zoals hier boven beschreven en eindigen met het lezen van een boek. In de middag gedurende mijn pauze de rust vinden en even niets doen (of wielrennen op televisie kijken). Deze week is het de beurt aan absence of vanity (geen ijdelheid), maar dan in de breedste zin van het woord. Ijdel ben ik niet, dus dat is makkelijk. Maar het gaat er ook om dat je niet alles op jezelf betrekt of zegt: dat heb ik ook meegemaakt. Nee, echt luisteren naar de ander, daar gaat het om. Lastig, want ik wil graag mijn ervaringen delen. Het is een paar keer gelukt, maar ik vind dat ik dit een –ity is die ik nog kan verbeteren.

De –ity’s helpen mij een gedeelte om te overdenken wat ik wil gaan doen in de toekomst. Ik las een artikel in de Volkskrant over de twintigers van nu, iets wat mij zeer raakte. Een goed artikel, want veel herken ik, zowel in mijzelf als in mede-twintigers. Vaak de generatie Achterbank of de verloren generatie genoemd, maar op onze manier komen ook de twintigers van nu er wel. Zolang ze er zelf maar in blijven geloven, hopen en doen wat ze willen en kunnen!

Naast het werk zag ik ook de voorjaarsklassiekers van het wielrennen met de prachtige overwinning in Parijs-Roubaix van Niki Terpstra. Nu is de eerste grote ronde aan de beurt, de Giro. Heerlijk om sport te zien, maar net zo speciaal vind ik de renners die hier dagelijks voorbij komen en de bergen in de Ardeche beklimmen. En dan nog iets. Van snooker had ik totaal geen verstand, maar na het afgelopen wereldkampioenschap en de uitleg van Pascal, begrijp ik ook iets hiervan. Dus op vele gebieden wordt mijn kennis uitgebreid, iets waar ik erg van hou en iets wat ik zeker ook in de toekomst nodig heb.

Na al deze dingen breekt de avond aan en loop ik terug naar mijn caravan. Omhoog kijkend zie ik hoe de felle maan de wolken van boven verlicht. De sterren die hun pracht laten zien. En als ik dan de deur van de caravan sluit, staat die glimlach van vanmorgen er nog steeds.

Liefs,
Jen

PS. Voor foto’s verwijs ik jullie naar mijn Facebook-pagina Jennifer’s World of naar mijn Instagram, instagram.com/peetersjennifer. Ik ga ze binnenkort ook nog op Picasa zetten, dan moet iedereen ze toch wel kunnen zien.

PPS. Hierbij de link naar het artikel van de Volkskrant voor de mensen die geïnteresseerd mochten zijn:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3469673/2013/07/03/Twintigers-van-nu-klagen-niet-graag-terwijl-ze-toch-genoeg-te-klagen-hebben.dhtml?fb_action_ids=10152971263478504&fb_action_types=og.recommends&fb_source=other_multiline&action_object_map=%5B161446207372678%5D&action_type_map=%5B%22og.recommends%22%5D&action_ref_map=%5B%5D