Ik ben er...echt!
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
25 Juli 2012 | Zambia, Mpongwe
Terwijl ik dit schrijf, kan ik niet geloven dat ik iets meer dan een week geleden weg ging uit Nederland. Ben ik echt terug in Mpongwe? Echt terug in Zambia? Zijn al die mensen om mij heen wel echt?
Inmiddels begint het allemaal wel een beetje door te dringen. Ik ben echt
terug en de mensen om mij heen zijn geen illusie maar realiteit.
Laat mij even vertellen wat ik zoal de afgelopen week heb beleefd want er kwamen diverse nieuwe dingen op mijn pad. Na een dik uur vertraging vanuit Dubai stond ik bij de immigratie op het vliegveld. Geen gedoe deze keer, pakte mijn tas van de band, zette hem op het karretje en...ik stopte. Ohh help, ik zie Chipa dadelijk weer. Wat als....spookte door mijn hoofd. Toch naar de uitgang gelopen waar het letterlijk en figuurlijk zwart stond van de mensen. Ik zie niemand die ik herken en pas als ik buiten be,n wordt mijn naam geroepen. Eindelijk, na bijna één jaar kan ik hem knuffelen en aanraken. Eerst voorzichtig en een beetje onwennig, want is hij wel echt? Gelukkig wel.
Die nacht blijf ik in Lusaka en de dag erna pakken we een bus naar Mpongwe. Tenminste dat dacht ik. Blijken we in de bus via Ndola naar Luanshya te zitten. Als je het ook aan de Zambianen overlaat.... Gelukkig komen we diezelfde avond nog in Mpongwe aan en heb ik mijn ervaring van in het donker reizen er ook opzitten.
De volgende ervaring staat al op mij te wachten, want het blijkt dat ik bij de familie Kalima mag gaan wonen. Verrassing! Dus, inmiddels woon ik al een weekje bij de inlaws en dat gaat prima, Mrs. Kalima zorgt te goed voor mij haha!
Na twee zinnen te hebben uitgewisseld met de nieuwe guesthousemanager Pious biedt hij mij een kamer aan in zijn huis. Ik verhuis dus ergens in augustus, samen met Chipa, naar zijn huis. Iets meer vrijheid en onafhankelijkheid.
Ik had gehoopt het aanzien van het slachten van een kip nog even te kunnen uitstellen, maar afgelopen zaterdag moest ik er toch aan geloven. Vanaf een afstand zag ik wat er ging gebeuren en mijn nieuwsgierigheid won het van mijn angst. Daarna samen met Mrs. Kalima de kip geplukt en het smaakte heerlijk die avond! Komende vrijdag worden er nog eens 44 kippen geslacht, aangezien zaterdag de bruiloft van één van de zoons van de Kalimas is. En al menen hier in Mpongwe diverse mensen dat ik diegene ben die in het huwelijksbootje stapt, kan ik jullie in elk geval garanderen dat dit niet het geval is haha!
Verder at ik deze week ook weer kapenta, kleine visjes, inclusief hoofd en ogen. Ook een grotere vis inclusief, kop, staart en ogen kwam op mijn bord en ik heb van alle stukken iets geproefd. Gebakken cassava kreeg ik ook nog eens aangeboden. Ik duw alles in de mond en behalve de kippenlever vind ik nog niets vies.
Daarnaast ontmoet ik vele oude bekenden, vrienden en nieuwe mensen. In elk geval, voor mij zijn het nieuwe mensen, zij blijken vaak mijn naam al te kennen. Volgens mij (en Mrs. Kalima bevestigde dit) heeft er één bepaald iemand een jaar lang heel Mpongwe gek gemaakt met verhalen over mij....
Het vrijwilligerswerk is ook gestart. Afgelopen zaterdag schoof ik aan bij de vergadering van de jongerengroep en maandagmorgen om zeven uur zat ik aan tafel bij de stafmeeting. Tevens een gesprek met Thecla gehad over wat we samen kunnen gaan oppakken en daar heb ik gisteren dan ook een start aangemaakt. Tevens heb ik de poultry van de jongerengroep bezocht waar ik Yvonne ontmoette terwijl ik aan iedere arm vijf kinderen van de school van Mr. Kalima had hangen.
Terwijl ik dit verhaal typ, kijk ik naar buiten en zie ik de was aan de waslijn wapperen. Het gras is droog en de zon schijnt. Om mij heen geluiden van een telefoon, muziek, lachende en pratende mensen. Vanmorgen keek ik Chipa voor de zoveelste keer met een gezicht vol ongeloof aan en die vroeg: ‘Wat is er toch?’
Ik antwoordde: ‘Ik ben er, ik ben er echt’.
Liefs,
Jennifer
Inmiddels begint het allemaal wel een beetje door te dringen. Ik ben echt
terug en de mensen om mij heen zijn geen illusie maar realiteit.
Laat mij even vertellen wat ik zoal de afgelopen week heb beleefd want er kwamen diverse nieuwe dingen op mijn pad. Na een dik uur vertraging vanuit Dubai stond ik bij de immigratie op het vliegveld. Geen gedoe deze keer, pakte mijn tas van de band, zette hem op het karretje en...ik stopte. Ohh help, ik zie Chipa dadelijk weer. Wat als....spookte door mijn hoofd. Toch naar de uitgang gelopen waar het letterlijk en figuurlijk zwart stond van de mensen. Ik zie niemand die ik herken en pas als ik buiten be,n wordt mijn naam geroepen. Eindelijk, na bijna één jaar kan ik hem knuffelen en aanraken. Eerst voorzichtig en een beetje onwennig, want is hij wel echt? Gelukkig wel.
Die nacht blijf ik in Lusaka en de dag erna pakken we een bus naar Mpongwe. Tenminste dat dacht ik. Blijken we in de bus via Ndola naar Luanshya te zitten. Als je het ook aan de Zambianen overlaat.... Gelukkig komen we diezelfde avond nog in Mpongwe aan en heb ik mijn ervaring van in het donker reizen er ook opzitten.
De volgende ervaring staat al op mij te wachten, want het blijkt dat ik bij de familie Kalima mag gaan wonen. Verrassing! Dus, inmiddels woon ik al een weekje bij de inlaws en dat gaat prima, Mrs. Kalima zorgt te goed voor mij haha!
Na twee zinnen te hebben uitgewisseld met de nieuwe guesthousemanager Pious biedt hij mij een kamer aan in zijn huis. Ik verhuis dus ergens in augustus, samen met Chipa, naar zijn huis. Iets meer vrijheid en onafhankelijkheid.
Ik had gehoopt het aanzien van het slachten van een kip nog even te kunnen uitstellen, maar afgelopen zaterdag moest ik er toch aan geloven. Vanaf een afstand zag ik wat er ging gebeuren en mijn nieuwsgierigheid won het van mijn angst. Daarna samen met Mrs. Kalima de kip geplukt en het smaakte heerlijk die avond! Komende vrijdag worden er nog eens 44 kippen geslacht, aangezien zaterdag de bruiloft van één van de zoons van de Kalimas is. En al menen hier in Mpongwe diverse mensen dat ik diegene ben die in het huwelijksbootje stapt, kan ik jullie in elk geval garanderen dat dit niet het geval is haha!
Verder at ik deze week ook weer kapenta, kleine visjes, inclusief hoofd en ogen. Ook een grotere vis inclusief, kop, staart en ogen kwam op mijn bord en ik heb van alle stukken iets geproefd. Gebakken cassava kreeg ik ook nog eens aangeboden. Ik duw alles in de mond en behalve de kippenlever vind ik nog niets vies.
Daarnaast ontmoet ik vele oude bekenden, vrienden en nieuwe mensen. In elk geval, voor mij zijn het nieuwe mensen, zij blijken vaak mijn naam al te kennen. Volgens mij (en Mrs. Kalima bevestigde dit) heeft er één bepaald iemand een jaar lang heel Mpongwe gek gemaakt met verhalen over mij....
Het vrijwilligerswerk is ook gestart. Afgelopen zaterdag schoof ik aan bij de vergadering van de jongerengroep en maandagmorgen om zeven uur zat ik aan tafel bij de stafmeeting. Tevens een gesprek met Thecla gehad over wat we samen kunnen gaan oppakken en daar heb ik gisteren dan ook een start aangemaakt. Tevens heb ik de poultry van de jongerengroep bezocht waar ik Yvonne ontmoette terwijl ik aan iedere arm vijf kinderen van de school van Mr. Kalima had hangen.
Terwijl ik dit verhaal typ, kijk ik naar buiten en zie ik de was aan de waslijn wapperen. Het gras is droog en de zon schijnt. Om mij heen geluiden van een telefoon, muziek, lachende en pratende mensen. Vanmorgen keek ik Chipa voor de zoveelste keer met een gezicht vol ongeloof aan en die vroeg: ‘Wat is er toch?’
Ik antwoordde: ‘Ik ben er, ik ben er echt’.
Liefs,
Jennifer
-
25 Juli 2012 - 15:09
Gwen:
Wat een moei verhoal jennifer.
Geniet dr van want de bis dr.toch echt!
Liefs
Gwen -
25 Juli 2012 - 15:10
Ilse:
Super mooi verhaal jen!!
Geloof het toch maar want je bent er echt :-D.
Heel veel geluk daar en ik hou je in de gaten met het lezen van je reisverslagen!
Xxx ilse -
25 Juli 2012 - 15:11
Evelien:
:-) Fijn man, dat ut dich good bevelt. Vissuh met huid en haar (nou ja, schubben ;-) Opeten...hmmmmm mij niet gezien! Maar smakelijk dan! :-) Enne det met die kiep, pfff held!
Geneet dervan, ik blief dien verheulkes leaze heekj in Blierick XX Evelien -
25 Juli 2012 - 15:25
Ans :
Hoi Jen, wat een mooi verhaol en geweldig dat alles zo good geit, geweldig um te leaze, had gister al met dien mam gepraot en we gaon dees week nog ies eate. hiel veul groetjes en liefs ansje , -
25 Juli 2012 - 15:33
Dennis:
Jen is thuis :D -
25 Juli 2012 - 15:34
Mam:
Ha Jen,
Dat je er echt bent dat weten Dennis en ik wel het is stil in huis (o ja en opgeruimd).
Het is fijn dat je goed en leuk ontvangen bent bij de Fam van Chipa.
Eigenlijk door alle mensen daar.Ik ben benieuwd waar je in augustus terecht komt en of het je ook bevalt.
Nou die Zambianen zijn lekker bezig als ze denken dat jij in het huwelijksbootje stapt en wij hier van niks weten.Jen je weet dat ik graag vis heb,denk maar niet als je thuis bent dat ik je een hele vis met kop ogen en staart voor schotel, daar ga ik van over mijn nek als zoiets je aan ligt te kijken.
Het was weer een heel leuk verhaal en fijn dat je al van alles te doen heb.Je zult het nog druk genoeg krijgen als de dames uit Nederland stage komen lopen.
Groetjes Mim
-
25 Juli 2012 - 15:49
Chongo:
Lieve Lieve Jen
Terug thuiskomen ... het is het mooiste dat er is ...
Geniet er superhard van ... en neem iedereen eens heel erg hard voor me vast, wil je!
ONTZETTEND VEEL PLEZIER EN GROETJES DAAR!!
x
-
25 Juli 2012 - 23:22
Jolanda:
Welcome home mupke!!
Geniet der van!
xx Jo -
25 Juli 2012 - 23:50
Aniek:
Home is where the heart is..
Tuuup.
Ik mis dich, mer es ik dich spreak en auk noe weer, es se weer in kleure en geuren de omgeving besjriefs, waan ik mich toch weer ff aan dien zie. Samen over het rode zand en de lieve mensen die we telkens kooste begroeten en dich dus noe weer lekker dicht bie dich hubs.
Eerst grappen dat se bie de inlaws koos goan wonen, noe bis se dr echt, mer op noa dien eigen stekkie, ik bin benuujd. Kinse weer zelf koake en de was doon ;) Of eemes anders doa veur insjakele natuurlijk ;)
mupke, ik bel dich snel weer en ik bin trots op dich en veural heel blie, want telkens es ik dich bel, heur ik inne mit een vette glimlach op hr gezicht.
Welkom thoes kneus
xxx
-
26 Juli 2012 - 00:33
Elle Tielen:
Hey Jennifer,
Wat gaat de tijd snel, had niet in de gaten dat je alweer zo snel weg was uit baarlo.
Dacht die zie ik nog wel een keer om je een hele fijne reis en veel geluk te wensen, niet dus. Maar via hier; heel veel plezier, geluk en liefde in Zambia!
Groetjes Elle -
30 Juli 2012 - 23:28
Geertje:
Super leuk om je verhaal te lezen Jennifer.
brengt bij mij ook kriebels van Zambia in de buik!
Geniet ervan.
Groetjes Geertje -
31 Juli 2012 - 11:36
Mejanssensmeets@home.nl:
Ha Jen, Net terug van een fietsvakantie in de Ardeche, lees ik je verhaal. Ik ben echt blij dat je goed aangekomen bent en goed ontvangen wordt. heerlijk, dat heb jij jezelf tijdens je vorige verblijf verdiend!
Ik dacht dat ze in Zambia streng waren en ben verbaasd dat je mag gaan samenwonen met Chipa in een huis????? Of heb ik iets niet goed begrepen? Ik ben heel benieuwd naar je verdere verhalen. Ik vind dat je steeds grenzen moet verleggen. kiipen slachten en plukken, vissen met kop en staart eten. Brrrr.
Houd je taai en tot het volgend ebericht. vertel vast hoe zo'n bruiloft in z'n werk gaat.
Lieve groeten van Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
