Een hutje op een erg mooie hei
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
05 April 2011 | Zambia, Ndola
Don’t beware of the dog, beware of the owner…
En de owner heet…Henny! Henny is een grappige Zuid-Afrikaanse boer, die jaren geleden naar Zambia is gekomen. We zijn weer een weekend in Mpongwe geweest en Tine en Tijs zijn zo leuk, dat ze ons altijd wel ergens mee naar toe nemen.
En ditmaal, was dat Henny! Hij woont ver weg, heel afgelegen op een grote boerderij, waarvan ik de afmetingen niet ken. In elk geval groot! De koeien lopen achter het hek, waaraan zijn mooie tuin met braai grenst. Ook zijn huis mag er zijn. Natuurlijk, het is een mannenhuis, maar de kamers zijn zo groot, dat ik ineens begrijp waarom wij hier met z’n vijven kunnen blijven slapen.
Maar laat ik eens bij het begin beginnen. Op vrijdag komen Aniek en ik aan in Mpongwe en vertelt Tine ons dat we morgen waarschijnlijk naar Henny gaan. Ik had al over hem gehoord, dus ik wist wie ze bedoelde. Leuk, was de eerste ingeving. Alleen, wat gaan we daar doen? Nouja, we zien wel he! Tijs is naar Kitwe, maar als hij naar een vermoeiende dag de twee leuke gezichten van Aniek en mij ziet, maakt dat zijn dag weer helemaal goed (toch Tijs?). ’s Avonds eten we met z’n vijven: Tine, Tijs, Martijn, Aniek en ik. Erg gezellig en het eten gaat er erg goed in bij mij! Heerlijk! Daarna moet er natuurlijk weer een potje gescrabbeld worden. Tijs is de vijfde man, dus hij mag voor jurylid doorgaan. Gelukkig, de winnaar is dus vooraf eens niet zeker. En uiteindelijk na vele potjes scrabbel, mag ik mijzelf voor de eerste keer tot winnaar kronen! Dit moet een once in a lifetime moment zijn…
Op zaterdag enkele verplichtingen voor de Belgen, maar ook voor ons. Uiteindelijk kunnen we rond vier uur richting Henny vertrekken. De verharde weg eindigt snel en dan is het nog een dik uur hobbelen. Als we op de boerderij aankomen, voel ik mij gelijk thuis. Prachtig dit! We krijgen gelijk popcorn, chips, koekjes en buffalovlees (niet voor mij dus) voorgeschoteld. Later wordt de kip op de braai gegooid, komt er een heerlijke salade en een aardappelschotel tevoorschijn. We genieten er allemaal van. De avond wordt afgesloten met poolen en darten voor Aniek, Tine en mij. De heren zijn uiteindelijk tot zes uur ’s ochtends doorgegaan. Hier ben ik dan ook enkele keren van wakker geworden, maar ach, dat is dan maar zo. Om half zeven was ik echter klaarwakker, maar ik durfde nog niet op te staan, bang om de rest te storen. Om negen uur was het echter laat genoeg. Ik sta op, loop naar buiten en kijk tegen de koeien aan. De zon schijnt, het is groen en het huis ligt er op dit uur mooi bij. Ik maak wat foto’s en ga op een gegeven moment zitten. Complete, serene rust overvalt mij. De weidse omgeving met bos, koeien, in the middle of nowhere.
De gedachten dwalen even af naar Nederland. Heel even maar. En een stukje angst komt omhoog. Wat als ik terug ben in Nederland? De haast, de verwachtingen, het moeten, ze zijn daar allemaal. Kan ik daar weer aan wennen? Inmiddels ben ik gewend aan het langzame, relaxte leven van de Zambianen. Ik voel me er prettig bij en ik voel ook meer rust in mijzelf.
Dan, plots, ben ik weer terug in de realiteit. Een koe schudt mij wakker en kijkt mij vragend aan. En de koe heeft gelijk. Ik ben nu hier, in dit mooie land met de geweldige mensen. Denken aan Nederland en mijn terugkomst, dat moet ik uitstellen. Dat is, gelukkig, nog ver weg. En als we dan, na een geweldige dag, de boerderij van Henny verlaten, kijk ik nogmaals om. Een hutje op de mooie, rustige hei, zo eentje die ik in Nederland graag wil hebben.
Tot de volgende keer!
Foto's: http://picasaweb.google.com/112789839660488301520/Zambia2011#
Groetjes,
Jennifer
PS. Vandaag, dinsdag, heb ik goed nieuws dat ik graag met jullie wil delen. Aniek en ik hebben besloten om Charity te gaan sponsoren. Dat betekent dat ze met ingang van het volgende semester (9 mei), naar grade 1 gaat op haar nieuwe school. Hij ligt in de buurt dus we gaan regelmatig langs om te kijken of ze iets leert en of ze voldoende aanwezig is. De moeder wist in eerste instantie niet wat ze moest zeggen en Charity, daar kwamen de tranen. Van blijdschap en geluk, erg mooi om te zien dus. Dit wilde ik graag nog even met jullie delen!
Enne, Jolanda bedankt voor je kaart! De eerste die ik mocht ontvangen, erg leuk!
En de owner heet…Henny! Henny is een grappige Zuid-Afrikaanse boer, die jaren geleden naar Zambia is gekomen. We zijn weer een weekend in Mpongwe geweest en Tine en Tijs zijn zo leuk, dat ze ons altijd wel ergens mee naar toe nemen.
En ditmaal, was dat Henny! Hij woont ver weg, heel afgelegen op een grote boerderij, waarvan ik de afmetingen niet ken. In elk geval groot! De koeien lopen achter het hek, waaraan zijn mooie tuin met braai grenst. Ook zijn huis mag er zijn. Natuurlijk, het is een mannenhuis, maar de kamers zijn zo groot, dat ik ineens begrijp waarom wij hier met z’n vijven kunnen blijven slapen.
Maar laat ik eens bij het begin beginnen. Op vrijdag komen Aniek en ik aan in Mpongwe en vertelt Tine ons dat we morgen waarschijnlijk naar Henny gaan. Ik had al over hem gehoord, dus ik wist wie ze bedoelde. Leuk, was de eerste ingeving. Alleen, wat gaan we daar doen? Nouja, we zien wel he! Tijs is naar Kitwe, maar als hij naar een vermoeiende dag de twee leuke gezichten van Aniek en mij ziet, maakt dat zijn dag weer helemaal goed (toch Tijs?). ’s Avonds eten we met z’n vijven: Tine, Tijs, Martijn, Aniek en ik. Erg gezellig en het eten gaat er erg goed in bij mij! Heerlijk! Daarna moet er natuurlijk weer een potje gescrabbeld worden. Tijs is de vijfde man, dus hij mag voor jurylid doorgaan. Gelukkig, de winnaar is dus vooraf eens niet zeker. En uiteindelijk na vele potjes scrabbel, mag ik mijzelf voor de eerste keer tot winnaar kronen! Dit moet een once in a lifetime moment zijn…
Op zaterdag enkele verplichtingen voor de Belgen, maar ook voor ons. Uiteindelijk kunnen we rond vier uur richting Henny vertrekken. De verharde weg eindigt snel en dan is het nog een dik uur hobbelen. Als we op de boerderij aankomen, voel ik mij gelijk thuis. Prachtig dit! We krijgen gelijk popcorn, chips, koekjes en buffalovlees (niet voor mij dus) voorgeschoteld. Later wordt de kip op de braai gegooid, komt er een heerlijke salade en een aardappelschotel tevoorschijn. We genieten er allemaal van. De avond wordt afgesloten met poolen en darten voor Aniek, Tine en mij. De heren zijn uiteindelijk tot zes uur ’s ochtends doorgegaan. Hier ben ik dan ook enkele keren van wakker geworden, maar ach, dat is dan maar zo. Om half zeven was ik echter klaarwakker, maar ik durfde nog niet op te staan, bang om de rest te storen. Om negen uur was het echter laat genoeg. Ik sta op, loop naar buiten en kijk tegen de koeien aan. De zon schijnt, het is groen en het huis ligt er op dit uur mooi bij. Ik maak wat foto’s en ga op een gegeven moment zitten. Complete, serene rust overvalt mij. De weidse omgeving met bos, koeien, in the middle of nowhere.
De gedachten dwalen even af naar Nederland. Heel even maar. En een stukje angst komt omhoog. Wat als ik terug ben in Nederland? De haast, de verwachtingen, het moeten, ze zijn daar allemaal. Kan ik daar weer aan wennen? Inmiddels ben ik gewend aan het langzame, relaxte leven van de Zambianen. Ik voel me er prettig bij en ik voel ook meer rust in mijzelf.
Dan, plots, ben ik weer terug in de realiteit. Een koe schudt mij wakker en kijkt mij vragend aan. En de koe heeft gelijk. Ik ben nu hier, in dit mooie land met de geweldige mensen. Denken aan Nederland en mijn terugkomst, dat moet ik uitstellen. Dat is, gelukkig, nog ver weg. En als we dan, na een geweldige dag, de boerderij van Henny verlaten, kijk ik nogmaals om. Een hutje op de mooie, rustige hei, zo eentje die ik in Nederland graag wil hebben.
Tot de volgende keer!
Foto's: http://picasaweb.google.com/112789839660488301520/Zambia2011#
Groetjes,
Jennifer
PS. Vandaag, dinsdag, heb ik goed nieuws dat ik graag met jullie wil delen. Aniek en ik hebben besloten om Charity te gaan sponsoren. Dat betekent dat ze met ingang van het volgende semester (9 mei), naar grade 1 gaat op haar nieuwe school. Hij ligt in de buurt dus we gaan regelmatig langs om te kijken of ze iets leert en of ze voldoende aanwezig is. De moeder wist in eerste instantie niet wat ze moest zeggen en Charity, daar kwamen de tranen. Van blijdschap en geluk, erg mooi om te zien dus. Dit wilde ik graag nog even met jullie delen!
Enne, Jolanda bedankt voor je kaart! De eerste die ik mocht ontvangen, erg leuk!
-
05 April 2011 - 15:59
Jolanda:
Kins dich auch nog altied hiej een hutje oppe hei zeuke ;) hihi!
xx -
05 April 2011 - 19:11
Kell:
Jen wat kins dich mooi sjrieve!!! doe mos sjriefster weare!
sjoon verhoal zik :)
succes en genieten doa he!!
liefsss -
05 April 2011 - 21:11
Lia:
Het is weer een prachtig verhaal!!!
En ik geloof gelijk dat het daar heerlijk is, rust geen moet wat wil je nog meer!
Veel plezier verder en succes!
Liefs, Lia -
06 April 2011 - 08:08
Pap:
Wat weer een heerlijk verhaal. Wat lief dat jullie Charity gaan sponsoren. Als ik ook wat bij kan dragen doe ik het graag. Er is nog wel wat over voor goed doel. Pap -
06 April 2011 - 08:25
Mieke:
Wat weer een mooi verhaal.
Zo'n hutje lijkt me ook wel wat na een vermoeiende schooldag met 32 kleuters.
Ik had van mam al gehoord dat jullie Charity gaan sponsoren. Geweldig!
Als daar nog iets voor nodig is, hoor ik het wel.
Groetjes,
Mieke (van het drukke pleintje)
-
06 April 2011 - 13:27
Gertie:
Hallo Jennifer,
Je kunt echt goed schrijven, wat ik vorige keer ook al schreef, het is net of je er zelf even bij bent. Maar ik lees ook dat je het daar nog steeds goed naar de zin hebt, gelukkig geen heimwee. Maak er nog een mooie tijd van! We verheugen ons alweer op je volgende verhaal.
groetjes Gertie -
06 April 2011 - 17:39
Henk:
Hallo Jennifer,
Ik ga het niet hebben over je schrijven, het leest gewoon heerlijk. Sluit mij aan bij wat Lia, Gertie, Pap en de anderen hierover schrijven.
Wat ik wel aan je wil laten weten is......Charity betekent oorspronkelijk "naastenliefde" en daar ben je toch wel goed met Aniek mee bezig. De naam die dit meisje heeft mee gekregen "Charity" kan geen toeval meer zijn. Alzeker niet dat jullie haar in Zambia zijn tegenkomen.
Groetjes Henk
Ps,
Lia, begreep van Ger dat jullie binnenkort naar Nederland komen. Wens jullie alvast een goede reis en veel plezier. -
06 April 2011 - 20:12
Saskia:
Ha Jennifer! Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt! Als wij jouw verhalen lezen, wanen we ons ook even in Zambia. En wat tof dat jullie een kind verder op weg kunnen helpen! Echt super! Ben nu al benieuwd naar je volgende verslag. Tot lezens! Groetjes Sas ps pap heeft ook een goede column geschreven voor de site. -
09 April 2011 - 13:57
Marian Janssen:
Ha Jennifer, al lezende zit ik even naast je en ervaar ik de serene rust. Heerlijk. geniet er maar van. En straks..... dat is dan! Als je her rustgevoel in je hebt kan je dat hier ook beslist gebruiken. Lieve groeten van Marian -
13 April 2011 - 12:28
Veronique:
Heej Jen,
Mooi om dit allemaal te lezen, en alles een beetje mee kunnen beleven vanuit hier!
Veel succes nog, en nog vele genietmomenten gewenst!
Liefs Veronique en een extra dikke knuffel van Siem!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
