'Ik heb geen vader en moeder'
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
15 Februari 2011 | Zambia, Mpongwe
We hebben op zaterdag bijna de hele dag regen gehad. Het was echter wel warm genoeg om nog buiten te zitten onder een afdak. Zondagmorgen was het tijd om naar de kerk te gaan. Ik ga echt nooit, maar ik wilde het in Zambia toch minimaal één keer meemaken. Het duurde in totaal twee uur, maar het verschilde erg met Nederland. Veel meer zang en dans, door het koor, maar ook door de andere mensen in de kerk. Erg mooi om te zien!
’s Middags zijn we dan toch naar de Kafue Lodge gegaan. Onderweg zien we mensen op een wagen met daarvoor koeien, de Afrikaanse ‘hutjes’ zoals iedereen ze kent en mensen die kijken of ze nog nooit blanken hebben gezien.
Net nadat we het privépark van de Italiaanse eigenaar Dennis binnengaan, zien we al drie giraffen lopen! Tine en Tijs zijn hier al vaker geweest maar hadden nog geen giraffen gezien. Naast de giraffen zien we ook impala’s en nog een andere soort bokken. Erg leuk om te zien!
Bij de Kafue Lodge komen we drie van de Zweden tegen. Daarnaast blijken er Zuid-Afrikanen te werken, de eigenaar Italiaans en zijn wij een gezelschap van Belgen en Nederlanders. Erg divers dus! We maken een wandeling samen met Rudi, één van de Zuid-Afrikanen. We zijn uit op het spotten van een krokodil, maar helaas, hij verstopt zich. Aniek wordt wederom gebeten door een beest, waar ik juist helemaal geen last van heb.
’s Avonds krijgen we heerlijk te eten bij de Kafue Lodge. We eten rijst, kip met spinazie erin, broccoli, maïs met kaas, Yorkshire pudding en malva pudding. De laatste twee zijn typisch Zuid-Afrikaans vertelt Karina ons. Haar zus is dit jaar in Nederland te vinden en ze gaat haar opzoeken in augustus/september. Dus wie weet ontmoeten we haar nog als we terugkomen.
En dan is het Valentijnsdag. Hier zien we er echter vrij weinig van. Je hoort een enkele keer iemand zeggen Happy Valentine, maar dan houdt het ook op. ’s Morgens hebben we onze eerste supervisie samen met Tijs. We stellen ons verder voor en laten weten wat onze doelen zijn. Daarnaast is het erg leuk om te horen wat Tijs allemaal heeft gedaan, aangezien hij in hetzelfde vakgebied zit.
Samen met Edna, iemand die werkt op het guesthouse, maken we nshima. We mogen proeven, maar ik vond hem niet zo heel lekker…
Met Tine gaan we ’s middags naar Switi Village. Dit is een project wat wordt gesteund door de stichting GCMF. Hier wonen vrouwen en weeskinderen. Het project kan inmiddels al meer op eigen benen staan, maar GCMF blijft wel betrokken. Een oudere vrouw, Violet, laat trots haar maïsveld zien.
Als we over de markt lopen, zien we wederom mannen hand in hand lopen. Tijs heeft ons al eerder verteld dat je dit vaker tegenkomt in Zambia en dat het heel normaal is. Ik vind dit geweldig om te horen en te zien, bij ons wordt altijd gelijk geoordeeld en naar een bepaalde hoek gewezen.
Vandaag (dinsdag) is onze laatste dag in Mpongwe. Morgen vertrekken we richting Ndola en beginnen we maandag aan onze stage. Wegens de supervisie met Tijs komen we nog geregeld terug.
Vandaag ben ik samen met Aniek en Tine schooltjes gaan bezoeken in het rurale gebied. We rijden over een hobbel/gatenweg en bezoeken zo zes schooltjes. Het kost ons zeven uur om ze allemaal te bezoeken. Naar enkele rijden we een keer terug, omdat de kinderen niet aanwezig zijn die gesponsord worden door GCMF. Ook worden er nieuwe kinderen gesponsord en van hen moet Tine enkele dingen weten. Ook wordt er een foto gemaakt zodat ze weten wie de kinderen zijn.
Erg leuk om te zien en om mee te maken. Op deze manier zie je wat het GCMF doet en waar ze zich voor inzetten. Het is vrij confronterend om tegenover kinderen met een jonge leeftijd te zitten die één of beide ouders hebben verloren. Je beseft dan pas echt hoe goed je het zelf hebt en dat je jezelf gelukkig mag prijzen dat je nog ouders hebt.
Inmiddels ben ik bijna een week in Zambia. Tot nu toe alleen nog maar positieve dingen. Een cultuurshock, daar is nog geen sprake van. Komt die nog, of niet? Die vraag stelde ik mij vandaag eens. Ik weet het antwoord echter niet. Misschien in Ndola, misschien helemaal niet. Ik ben inmiddels al gewend aan de gang van zaken hier en aan het rustige klimaat. Maar wie weet, het zijn nog precies zes maanden te gaan.
Groetjes,
Jennifer
PS. Mijn Nederlands nummer gebruik ik alleen in noodgevallen. Ik ben deze zes maanden te bereiken op: 00260963817000
Fotos zijn te bekijken op : https://picasaweb.google.com/112789839660488301520/Zambia2011#
’s Middags zijn we dan toch naar de Kafue Lodge gegaan. Onderweg zien we mensen op een wagen met daarvoor koeien, de Afrikaanse ‘hutjes’ zoals iedereen ze kent en mensen die kijken of ze nog nooit blanken hebben gezien.
Net nadat we het privépark van de Italiaanse eigenaar Dennis binnengaan, zien we al drie giraffen lopen! Tine en Tijs zijn hier al vaker geweest maar hadden nog geen giraffen gezien. Naast de giraffen zien we ook impala’s en nog een andere soort bokken. Erg leuk om te zien!
Bij de Kafue Lodge komen we drie van de Zweden tegen. Daarnaast blijken er Zuid-Afrikanen te werken, de eigenaar Italiaans en zijn wij een gezelschap van Belgen en Nederlanders. Erg divers dus! We maken een wandeling samen met Rudi, één van de Zuid-Afrikanen. We zijn uit op het spotten van een krokodil, maar helaas, hij verstopt zich. Aniek wordt wederom gebeten door een beest, waar ik juist helemaal geen last van heb.
’s Avonds krijgen we heerlijk te eten bij de Kafue Lodge. We eten rijst, kip met spinazie erin, broccoli, maïs met kaas, Yorkshire pudding en malva pudding. De laatste twee zijn typisch Zuid-Afrikaans vertelt Karina ons. Haar zus is dit jaar in Nederland te vinden en ze gaat haar opzoeken in augustus/september. Dus wie weet ontmoeten we haar nog als we terugkomen.
En dan is het Valentijnsdag. Hier zien we er echter vrij weinig van. Je hoort een enkele keer iemand zeggen Happy Valentine, maar dan houdt het ook op. ’s Morgens hebben we onze eerste supervisie samen met Tijs. We stellen ons verder voor en laten weten wat onze doelen zijn. Daarnaast is het erg leuk om te horen wat Tijs allemaal heeft gedaan, aangezien hij in hetzelfde vakgebied zit.
Samen met Edna, iemand die werkt op het guesthouse, maken we nshima. We mogen proeven, maar ik vond hem niet zo heel lekker…
Met Tine gaan we ’s middags naar Switi Village. Dit is een project wat wordt gesteund door de stichting GCMF. Hier wonen vrouwen en weeskinderen. Het project kan inmiddels al meer op eigen benen staan, maar GCMF blijft wel betrokken. Een oudere vrouw, Violet, laat trots haar maïsveld zien.
Als we over de markt lopen, zien we wederom mannen hand in hand lopen. Tijs heeft ons al eerder verteld dat je dit vaker tegenkomt in Zambia en dat het heel normaal is. Ik vind dit geweldig om te horen en te zien, bij ons wordt altijd gelijk geoordeeld en naar een bepaalde hoek gewezen.
Vandaag (dinsdag) is onze laatste dag in Mpongwe. Morgen vertrekken we richting Ndola en beginnen we maandag aan onze stage. Wegens de supervisie met Tijs komen we nog geregeld terug.
Vandaag ben ik samen met Aniek en Tine schooltjes gaan bezoeken in het rurale gebied. We rijden over een hobbel/gatenweg en bezoeken zo zes schooltjes. Het kost ons zeven uur om ze allemaal te bezoeken. Naar enkele rijden we een keer terug, omdat de kinderen niet aanwezig zijn die gesponsord worden door GCMF. Ook worden er nieuwe kinderen gesponsord en van hen moet Tine enkele dingen weten. Ook wordt er een foto gemaakt zodat ze weten wie de kinderen zijn.
Erg leuk om te zien en om mee te maken. Op deze manier zie je wat het GCMF doet en waar ze zich voor inzetten. Het is vrij confronterend om tegenover kinderen met een jonge leeftijd te zitten die één of beide ouders hebben verloren. Je beseft dan pas echt hoe goed je het zelf hebt en dat je jezelf gelukkig mag prijzen dat je nog ouders hebt.
Inmiddels ben ik bijna een week in Zambia. Tot nu toe alleen nog maar positieve dingen. Een cultuurshock, daar is nog geen sprake van. Komt die nog, of niet? Die vraag stelde ik mij vandaag eens. Ik weet het antwoord echter niet. Misschien in Ndola, misschien helemaal niet. Ik ben inmiddels al gewend aan de gang van zaken hier en aan het rustige klimaat. Maar wie weet, het zijn nog precies zes maanden te gaan.
Groetjes,
Jennifer
PS. Mijn Nederlands nummer gebruik ik alleen in noodgevallen. Ik ben deze zes maanden te bereiken op: 00260963817000
Fotos zijn te bekijken op : https://picasaweb.google.com/112789839660488301520/Zambia2011#
-
15 Februari 2011 - 18:56
Rina:
Veel geluk Jenny!! -
15 Februari 2011 - 19:02
Selly:
Jaja, eindelijk gespot: Jennifer met een rok!!
Verder zuut dien sloapapparterment d'r erg moei oet! Wie werm is ut dr no op dit moment? -
15 Februari 2011 - 19:23
Ger:
Super, wat leuk, wat mooi wat een omgeving. Dat is nog eens wat anders dan NL. Heerlijk, maar waar zijn de giraffe nu? Goed om te lezen dat je al bent geacclimatiseerd. Geniet ervan. Ik ben nu al aan het wachten op het volgende verhaal, maar dat zal wel op Zambiaans tempo komen. Groetjes Pap -
15 Februari 2011 - 20:14
Nienke:
Heey Jen,
Wat un leuk verheulke en super zeg detse giraffes gezeen haes! De mos hiel wat reize um van A noar B te komme!
Liekt mich inderdaad erg confronterend alse die weeskiendjes zuus...
Veul plezeer nog met dien vreeje daag en succes maondig met stage laupe!
XXX Nienke -
15 Februari 2011 - 20:33
Jolanda:
mup!
leuk om te leaze!!
ennuh, timing van dea actiefoto van aniek!! ;) hahahahaha!!
xx -
15 Februari 2011 - 21:31
Marian Janssen:
Ha Jennifer, fijn dat je het naar je zin hebt. Mooi om via de fotos al wat ee te kunne kijken. Wat zijn ze zwart he? Maak je ook eens foto's van binnen in de hutjes?
groetjes -
15 Februari 2011 - 21:42
Mauwie:
hey lieverd
fijn dat je het leuk hebt en je komt de wilde beesten nog wel een keer tegen.
groetjes xxx mauwie -
16 Februari 2011 - 09:14
Tonkorstenkorenromp:
Soms is de cultuurshock groter bij thuiskomst in Nederland. -
17 Februari 2011 - 07:22
Hub. Hendriks:
Halo Jennifer,
Kijk de mensen/kinderen goed in de ogen en kijk of ze gelukkig zijn. Dat is de maat. Je krijgt dan zeker geen cultuurschok als je de glimlach en tevredenheid van de mensen ziet. Met jouw opdracht breng je ze nog wat meer geluk. Lekker doorgaan! -
17 Februari 2011 - 18:11
Mieke Peeters:
Hallo Jennifer,
Fijn om te lezen dat het goed gaat en hoe je dagen er zo'n beetje uitzien.
Ik had de eerste verhalen al van je moeder gehoord.
Wat een verschil die scholen daar en hier in Nederland.
Ik blijf je verhalen volgen.
Groetjes van
Mieke en "de rest." -
17 Februari 2011 - 22:40
Saskia:
Ha Jennifer! Wat leuk om over jullie te lezen. En fijn dat het jullie goed afgaat. Indrukwekkend, lijkt me allemaal. Ook mooi je foto's te zien. Heel veel succes en plezier! Ik ga jullie volgen. Groetjes uit Kessel, Sas -
19 Februari 2011 - 11:38
Davina:
Hey Jen! Wilde je eventjes heel veel plezier (met niekske) wensen! Jullie hebben al veel meegemaakt in anderhalve week zo te lezen. Geniet ervan! Groetjes x Davina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
